" ငါ့ " ကို ငါ ျမင္ျခင္း

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ဖိလစ္ပိုင္မွာ အင္မတန္မွ ျပင္းထန္တဲ့ တိုင္ဖုန္းမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္သြားခဲ့တယ္။ ရံုးကဖိလစ္ပင္းမေလးကို မုန္တိုင္းသတင္းေမးေတာ့ “ လူေတြအမ်ားႀကီးေသတယ္၊ ညတိုင္း တီဗြီသတင္းၾကည့္ၿပီး ငိုေနရတယ္ ” တဲ့။ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေက်ာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ျမင္ ရသလိုပဲ။

ေနာက္ေန႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ ရံုးခ်ိန္ေန႔လည္ဘက္မွာ ဖုန္းမက္ေဆ့ခ်္ တစ္ခုဝင္လာတယ္။ မုန္တိုင္းဟိုင္ရန္ဒဏ္ခံရတဲ့ ဖိလစ္ပင္းဒုကၡသည္ေတြအတြက္ အဝတ္အထည္၊ ေစာင္ နဲ႔ ဖိနပ္မ်ား ကူညီခ်င္တယ္ဆိုရင္ ၁၆ ရက္ေန႔ စေနေန႔ ညေန ၅နာရီ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ပို႔ေပးဖို႔ပါ။ အျမန္ဆံုးပို႔ခ်င္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းပဲေပးထားတာကိုလည္း မက္ေဆ့ခ်္ထဲမွာ တစ္ခါတည္းေတာင္းပန္ထားတယ္။ သယ္ရပို႔ရ လြယ္ကူဖို႔အတြက္ ေဖာ္ျပထားတဲ့ သံုးမ်ဳိးကလြဲလို႔ တျခားပစၥည္းမ်ား ယူမလာပါနဲ႔လို႔လည္း အသိေပးထားပါတယ္။

မက္ေဆ့ခ်္ ျမင္တာနဲ႔ ဘယ္လိုစုရမလဲ အေျပးအလႊား စဥ္းစားမိတယ္။ သတင္းထပ္ျဖန္႔ေပးရံုနဲ႔ၿပီးေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ မသြားႏိုင္ၾကမွာစိုးလို႔ပါ။ ေနာက္ေတာ့ အခ်ိန္က ၂ ရက္ခြဲေလာက္ပဲ ရတဲ့အျပင္ ညတိုင္းရံုးမွာ ၈ နာရီေက်ာ္တဲ့အထိ အလုပ္ရွဳပ္ေနခ်ိန္မို႔ ကိုယ္တိုင္ဘယ္လိုမွ လိုက္ မစုေဆာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္မေနလွဴခ်င္ေနတာမို႔ အိမ္မွာအတူေနေနတဲ့ ညီမေတြကိုပဲ မဝတ္ေတာ့တဲ့ အဝတ္အစားေတြ စေနေန႔ မနက္ပိုင္းေနာက္ဆံုးထားၿပီးစုေပးပါ၊ ညေနပိုင္းမွာ သြားပို႔မွာလို႔ ဆိုၿပီး အလွဴခံျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း လာပို႔ႏိုင္ရင္ အိမ္ကိုလာပို႔ေပးဖို႔ လွမ္းၿပီး အလွဴခံလိုက္ပါေသးတယ္။

 

ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ Aljunied က Gaden  Shartse Dro-Phen ကို ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိူယ္ေတြလိုပဲ ကိုယ့္အထုပ္ကိုယ္ဆြဲၿပီး ေျခလ်င္လာတဲ့သူေတြေရာ၊ ကားနဲ႔လာပို႔တဲ့သူေတြေရာ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရလို႔ အံ့ၾသဝမ္းသာရပါတယ္။ အလွဴပစၥည္းစုေဆာင္းတဲ့ေနရာက ဗုဒၶဘာသာဘုရားေက်ာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္လည္း ပိုၿပီးၾကည္ႏူးရပါတယ္။

အဲလိုၾကည္ႏူးဝမ္းသာၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတုန္း ကင္မရာထဲမွာေပၚလာတဲ့ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းထဲကို အေတြးတစ္ခုေရာက္လာေတာ့တာပါပဲ။

“ နာဂစ္တုန္းကေရာ စလံုးမွာ လူမ်ဳိးျခားေတြက အဲလိုမွ လွဴၾကရဲ႕လား ”

မေတြးအပ္တဲ့ အေတြးမွန္းသိေပမယ့္ နာဂစ္က ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္မက္ဆိုးတစ္ခု လိုျဖစ္ေနေတာ့ ေတြးမိသြားတယ္။ နာဂစ္တုန္းက စလံုးေရာက္စ အလုပ္မရေသးခ်ိန္မို႔ ေငြလည္းမလွဴႏိုင္၊ ေပးစရာအဝတ္လည္းမပို၊ ေပးခ်င္ရင္ေတာင္ မသြားတတ္ေတာ့ ဘယ္သြားေပးရမွန္းမသိ ဆိုေတာ့ ဘုရားစင္ေရွ႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္ မ်က္ရည္က်ေနခဲ့ရတာ။ ကိုယ့္ျမန္မာေတြ လွဴၾကတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္၊ လူမ်ဳိးျခားေတြ အခုလိုပဲ လွဴမလွဴဆိုတာေတာ့ ထဲထဲဝင္ဝင္ မမွတ္မိေတာ့လို႔ ေတြးမိတာ။  အဲဒီ့ အေတြးေတြက အိမ္ျပန္တဲ့အထိ စီတန္းသြားလိုက္တာ တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ ထိတ္လန္႔တၾကားရပ္တံ့သြားပါေရာ။

ငါ ေတာ္ေတာ္အတၱမ်ားေနပါလားဆိုၿပီး “ ငါ့ ” ကို ေတြ႕လိုက္မိလို႔ပါ။

နာဂစ္တုန္းက ငါ့ႏိုင္ငံမွာျဖစ္ေနၾကၿပီ၊ ငါ့လူမ်ဳိးေတြေသကုန္ၿပီ၊ ငါတို႔စပါးခင္းေတြ၊ ငါတို႔ဆားကြင္းေတြ၊ ငါတို႔ကေလးေတြ၊ ငါတို႔ အျပည့္အဝလည္း ကူလို႔မရဘူး၊ ေငြေလးနည္းနည္းအျပင္ ငါလည္းဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ဘူး ငါ … ငါ … ငါ … နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်င္ခဲ့ရတယ္။ ဒါက ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္အတြက္ “ ငါ့တိုင္းျပည္ ” ဆိုတဲ့ “ ငါ ” ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေရျခားေျမျခား တိုင္းတစ္ပါးမွာ။ ဒီလိုပဲ သဘာဝေဘးအႏာၱရာယ္တစ္ခုႀကံဳခ်ိန္မွာ အင္မတန္ခင္တြယ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီ့မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ျဖစ္ျဖစ္ျခင္းမွာ ဟိုကေန ဖုန္းနဲ႔အေၾကာင္းၾကားေပမယ့္ ေနာက္ရက္မွာ ကိုယ္က ဘယ္လိုမွ ဖ်က္ပစ္လို႔မရတဲ့ ခရီးသြားရေတာ့မယ္။ သြားရမယ့္ခရီးကလည္း ဆက္သြယ္လို႔မလြယ္တဲ့ေနရာမို႔ ကိုယ္မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုအတြက္ ပူပင္ေသာကေတြမ်ားေနလိုက္တာ ရံုးမွာမ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ စာရင္းေတြမွားလို႔ မန္ေနဂ်ာ ေမးယူရတဲ့အထိပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အဲဒီ့အခ်ိန္က အဲဒီ့ေနရာမွာ အဲဒီ့သူငယ္ခ်င္းသာ မရွိခဲ့ရင္ အဲလိုျဖစ္ေနဦးမွာလားဆိုေတာ့ “ ဟင့္အင္း ” တဲ့။ အဲဒီ့ေဒသလူေတြအတြက္ ပူပန္တယ္ဆိုတာထက္ “ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ” ဆိုတဲ့ ငါ ႀကီးက ႀကီးစိုးေနလို႔သာ အဲေလာက္ပူပန္ေနမိတာ။

အခု ဖိလစ္ပိုင္မွာ ျဖစ္ေတာ့ သနားေတာ့သနားတယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး လုပ္ေပးခ်င္စိတ္လည္း ရွိတယ္၊ မအားတဲ့ၾကားက အခ်ိန္ရေအာင္လုပ္ၿပီး အဝတ္ေတြစုခဲ့တယ္၊ ေလးေလးပင္ပင္ သယ္ၿပီးေတာ့လည္း ပို႔မိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မမွာ ပူပင္ေသာကဆိုလို႔ တစ္စိုးတစ္စိမွ ရွိမေနဘူး။ အရင္ကလည္း သကၠာယဒိ႒ိ ဆိုတဲ့ ငါစြဲ အေၾကာင္းကို ေတြးမိတတ္ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ လက္ေတြ႕မဆန္ခဲ့ဘူး။ ငါ မပါျခင္းရဲ႕ ပူပင္ေသာက ကင္းပံုကို လက္ေတြ႕သင္ယူလိုက္ရသလိုပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ ေမတၱာတရား၊  ဥေပကၡာတရားေတြနဲ႔ ျပည့္ဝေနၿပီး ဘုရားေဟာတဲ့ ငါစြဲ ျပဳတ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့တိုင္းျပည္မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္သာ နာက်င္ေလာက္တဲ့အထိ မျဖစ္ဘဲ အတၱတစ္စံုနဲ႔ လစ္လ်ဴရွဳေနႏိုင္တာပါ။

ကၽြန္မရဲ႕ ငါက ဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားေနသလဲဆိုရင္ အက်ဳိးရလိုစိတ္နဲ႔လွဴတာ မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔လွဴတာဆိုေပမယ့္ ဆုေတာင္းခြင့္ရရင္ ေတာင္းခ်င္ေသးတာ။ ျမန္မာျပည္မွာ သဘာဝေဘးေတြမို႔ မလႊဲသာ မေရွာင္သာႀကံဳရရင္ေတာင္ နာဂစ္လို ရက္ရက္စက္စက္၊ ပစ္စလက္ခတ္၊ မစာမနာ၊ လစ္လ်ဳဴရွဳထားျခင္း မခံရပါေစနဲ႔၊ ကူညီခ်င္တဲ့သူေတြလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ ကူညီႏိုင္ပါေစလို႔။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေတြးေတြြရပ္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးမိတယ္။ ဒီလိုေတြး ဒီလိုျမင္ၿပီးမွေတာ့ ထပ္ၿပီးေတာ့မ်ား ႀကံဳဆံုရရင္ နာက်င္ပူေလာင္ ဦးမွာလားလို႔။ အသိအဆင့္ပဲရွိၿပီး အက်င့္အဆင့္ မေရာက္ႏိုင္ေသးေတာ့ ဒီတစ္ခါလည္း အေျဖက “ အင္း ” ဆိုၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ထြက္လာတယ္။ တိုင္းျပည္အစြဲႀကီးလြန္းတဲ့၊ သံေယာဇဥ္ႀကီးတတ္လြန္းတဲ့သူမို႔ စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာတရား နဲ႔ ဥေပကၡာတရားထားႏိုင္ဖို႔ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရဦးမယ္။           ။ 

ညိဳေလးေန

20.11.2013  11:39 pm 

အေမွာင္ ထဲက လင္းတဲ့ "သူ"

 

တဆင့္ခံ အလင္းရွင္တဲ့

နားလည္မေပးႏိုင္သူေတြက ေျပာၾကတယ္

 

ကိုယ္ပိုင္ အလင္းမရွိသူတဲ့

မညွာတာသူေတြက ေျပာရက္တယ္

 

ေလ က်ီစား တာေပမယ့္

တိမ္ေတြၾကားမွာ ပုန္းေရွာင္သတဲ့

 

အရိပ္လႊမ္းခံရသူကို

ငပုတ္ဖမ္းခံရသူတဲ့

 

စြပ္စြဲၾကေသးတယ္

ျဖားေယာင္းတတ္သူ ဆိုပဲ

 

တကယ္ေတာ့

ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး ကေလးေလးဆို

ထမင္းဆီဆမ္း ေရႊလင္ဗန္းနဲ႔ေပးခ်င္သူ

 

ဂ်ဴတီခ်ိန္ မေရာက္ေသးလည္း

ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္လို႔

တိတ္တိတ္ကေလး ေရာက္ေနသူ

 

ကိုယ့္မွာ အလင္းမရွိတာေတာင္မွ

အမ်ားကို မေမွာင္ေစခ်င္သူ

 

တစ္ရက္ေလး ထိန္ထိန္လင္းေပးႏိုင္ဖို႔

တစ္ဆ တစ္ဆ စုလာခဲ့ရသူ

 

ေမတၱာတရားလို

သာတူညီမွ် ေအးခ်မ္းေစခ်င္သူ

 

လေရာင္ဆမ္းလို႔ လန္းဆန္းေစခ်င္သူ

 

x x x x x

 

ညိဳေလးေန
17.10.2013 (1:15 am )

ရာဇဝင္ အျပင္က ေမ့ ဆႏၵ

အေတြးထဲမွာ ပုဂံ
ရာဇဝင္ျပန္လို႔ စီးဆင္းအသြား
က်န္စစ္အလား မင္းတစ္ပါး
ေမာင္ ျဖစ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရင္ ...

အပါယ္ရတနာလို ခမ္းနားလွပ
ငယ္ခ်စ္ဘဝ

ကြၽန္မ မရခဲ့ဘူး ေမာင္

ဝင္းဝင္းပပ ကႏြဲ႕ကလ်
မဏိစႏၵာတမွ်

ကြၽန္မ မလွခဲ့ဘူး ေမာင္

မိန္းမပီသ ေအးေဆးလွတဲ့
မထီးတူမ သမၻဴလ

ကြၽန္မ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး ေမာင္

သို႔ေပမယ့္ေလ
ေမာင့္လက္ကိုတြဲ ဓါးကိုဆြဲလို႔
ေသလည္းမကြာ ရွင္လည္းအတူ
ေတာသူႏွမ ခင္တန္ ဘဝ
ကြၽန္မ တမ္းတမိတယ္ ေမာင္ 

x x x x x

ညိဳေလးေန

July  2013



အေမႏွင့္မယ္ညိဳ႕ရုပ္ရည္

            
            ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလက အေမ စလံုးကို ခဏေရာက္လာခဲ့သည္။ အေမျပန္သြားေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေနမထိထိုင္မသာ ရင္မွာဟာလို႔ က်န္ရင္း အေမ့အေၾကာင္းေတြ ေတြးေတြးေနမိသည္။ ေတြးရင္းနဲ႔ အေမႏွင့္မယ္ညိဳ တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ၿပံဳးစရာ၊ ရယ္စရာ၊ သတိရစရာ ေလးမ်ားကို “ အေမႏွင့္မယ္ညိဳ႕ ပံုျပင္မ်ား ” အျဖစ္ အမွတ္တရေရးကာထားဖို႔ စိတ္ကူးရမိသည္။
 

အေမနဲ႔မယ္ညိဳရဲ႕အမွတ္တရေလးေတြကို  ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ ႏွစ္တန္းတုန္း အေၾကာင္းေလးက အရင္ဆံုး ေပၚေပၚလာတတ္သည္။ တစ္ရက္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ အိမ္က လာေခၚတာေနာက္က်သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တစ္ခံုတည္းထိုင္တဲ့ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း စႏၵာ့ကိုလည္း လာမႀကိဳေသးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ကစားရင္းေစာင့္ေနၾကသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ဆက္ေစာင့္အၿပီးမွာ အေမေရာက္လာသည္။ လာႀကိဳတာ ေနာက္က်လို႔ မဲ့ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနေသာ မယ္ညိဳ႕ကို အေမက ရွင္းျပေဖ်ာင္းဖ်ကာ စႏၵာ့ကိုပါ ပို႔ေပးရမလား ေမးသည္။ စႏၵာက သူ႕အိမ္ကလာႀကိဳတဲ့အထိ ေစာင့္မယ္ဆိုေတာ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ မုန္႔စားလႊတ္ခ်ိန္မွာ စႏၵာ “ ဟဲ့ ” လို႔ လွမ္းေခၚၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆက္မေျပာေသးဘဲ တစ္ခုခု စဥ္းစားေနသလိုလို လုပ္ၿပီးမွ ေျပာသည္။

“ နင့္ အေမက အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ရွည္ရွည္ နဲ႔ ေခ်ာၿပီး နင္က ဘာလို႔ ရုပ္ဆိုးၿပီး ပုေနတာလဲလို႔  ”

စႏၵာ့ စကားေၾကာင့္ မယ္ညိဳ ေၾကာင္ အ သြားသည္။ ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသူ သူမ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားဘူးေသာ အေၾကာင္း။ စႏၵာေျပာမွ စဥ္းစားမိသည္။ စဥ္းစားမိေတာ့ ငိုခ်င္လာသည္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ အေမက ျဖဴျဖဴရွည္ရွည္၊ ေခ်ာေခ်ာကို ငါက ဘာလို႔ ရုပ္ဆိုးေသးေကြးေနတာပါလိမ့္။

“ ငါ့ အေမက ေမၿမိဳ႕သူကိုး ”

ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့ မသိ။ စိတ္ထဲရွိတာ ေျဖလိုက္သည္။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးလည္း မေျဖတတ္။ အိမ္ေရာက္လို႔ ဒီအေၾကာင္း အေမ့ကို ဝမ္းပမ္းတနည္း ျပန္ေျပာျပမိေတာ့ အေမက မယ္ညိဳ႕ကို ေပြ႕ဖက္ကာ ႏွာေခါင္းဖ်ား၊ ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားေလးေတြကို တို႔ထိလို႔ ၿပံဳးကာ ဆိုသည္ …

“ အေမနဲ႔ တူတာေပါ့၊ ေဟာဒီ့ ႏွာေခါင္းလံုးတာေလးလည္းတူတာပဲ၊ ပါးစပ္ၿပဲတာေလးလည္း တူတာပဲ၊ အရုပ္ဆိုးတာထက္ စိတ္မဆိုးဖို႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္ သမီးရယ္၊ သမီးက ရုပ္မလွရင္ စိတ္လွေအာင္ ေနရမွာေပါ့၊ စာေတာ္ေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့၊ ေမ့သမီးက ဥာဏ္ေကာင္းတာပဲ ”

အေမ့ရဲ႕ နားလည္ေအာင္ ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာဆိုမွဳေတြေအာက္မွာ အရုပ္ဆိုးရျခင္းကို သိပ္မေက်လည္ခ်င္ ေသးေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းေတာ့ မျဖစ္ေတာ့။ အေမနဲ႔ မတူရျခင္းကိုလည္း ဝမ္းနည္းရမယ့္ အစား ငါ့မွာ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ အေမ ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ေက်နပ္တတ္လာခဲ့သည္။

x x x x x x x

ဆယ္တန္းေအာင္အၿပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေက်ာင္းပိတ္ထားခ်ိန္ တစ္ေႏြမွာ အေမႏွင့္ မယ္ညိဳတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ေမၿမိဳ႕ခဏျပန္လည္ၾကသည္။ တစ္မနက္ခင္း ေစ်းႀကီး ထဲမနက္စာစားၿပီး ပတ္ၾကေတာ့ အေမက မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြ ေတြ႕လိုက္ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ႏွင့္။ ေငးရင္းေလွ်ာက္ရင္း အေမတို႔က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာက်န္ခဲ့ကာ မယ္ညိဳက သူမအလြန္စိတ္ဝင္စားရာ ဆြယ္တာဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္သြားသည္။

“ ညည္း မမညြန္႔ သမီး မဟုတ္လား ”  ဆိုင္ရွင္အေဒၚက ဝမ္းသာအားရ လက္ေမာင္းကို ကိုင္လွဳပ္ကာေမးသည္။

“ ေဒၚေဒၚက ဘယ္လိုလုပ္ သိတာလဲ ”လို႔ေမးမိေတာ့ …

“ ငါ ဒီမ်က္ႏွာမ်ိဳး ျမင္ဖူးပါတယ္ဆိုၿပီး စဥ္းစားေနတာေအ၊ တစ္ေန႔က မမညြန္႔တို႔ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာ သတိရၿပီး ေတြးမိတာေပါ့ ” တဲ့။ မယ္ညိဳ ဝမ္းသာစြာျဖင့္ မေအာင့္ႏိုင္မအီးႏိုင္ ေမးမိသည္။

“ ဒါ ဆို သမီးက အေမနဲ႔ တူလို႔ေပါ့ေနာ္ ”

“ တူတာေပါ့ေအ တူလို႔ အေဒၚက မွတ္မိတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ မမညြန္႔ေလာက္ေတာ့ မေခ်ာဘူး၊ မမညြန္႔ က ညည္းလိုႏွာေခါင္းလံုးလံုးေလးေပမယ့္ ျပားေတာ့မျပားဘူးေအ့ ”

မယ္ညိဳက မသိေပမယ့္ သူမကို သိေနေသာ ဆိုင္ရွင္အေဒၚရဲ႕ ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း စကားေၾကာင့္ ဝမ္းသာထားရတာေတြ နည္းနည္းေတာ့ အီလည္လည္ျဖစ္ကုန္သည္။

“ ဟဲ့ ဒါက အႀကီးမလား ၊ သူေလးကေတာ့ အေခ်ာသား ”

ခဏေန မယ္ညိဳရွိေနရာ ဆိုင္ကို မမ ေရာက္လာေတာ့ ပိုဆိုးသြားၿပီ။

 “ အေမက အေမ့သား၊သမီး အႀကီးေတြကိုက်ေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ေမြးေပးတယ္၊ သမီးကိုက်ေတာ့ ေခ်ာေအာင္လွေအာင္ မေမြးေပးဘူး၊ သူတို႔က အသားလည္း ပိုျဖဴၾကတယ္ ”

ဆိုင္ရွင္အေဒၚရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကို သြားၿပီးဂ်ီတိုက္မိသည္။ မယ္ညိဳက ဆူဆူေဆာင့္ေဆာင့္ေလး ေျပာေနေပမယ့္ အေမကေတာ့ အၿပံဳးမပ်က္။

“ ဟင္ .. အဲဒါ အေမနဲ႔ မဆိုင္ေပါင္ ။ အေမကေတာ့ သမီးတို႔ကို ေမြးရေတာ့မယ္ဆိုကတည္းက ဆုေတာင္းတာပဲ။ ကိုယ္လက္အဂၤၤါျပည့္စံုပါေစ၊ ဥာဏ္ရည္ျပည့္စံုပါေစ၊ က်န္းမာဖြံ႕ၿဖိဳးပါေစ ဆိုၿပီးေတာ့။ ေခ်ာဖို႔လွဖို႔ေတာ့ သိပ္အဓိကထားၿပီး ဆုမေတာင္းမိပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ အဲဒါေတြ အားလံုးအျပင္ ရုပ္လွျခင္း ရုပ္ဆိုးျခင္းဆိုတာ သမီးနဲ႔ပဲဆိုင္တာ။ သမီးက အရင္ဘဝက ဘာေတြဆုေတာင္းမွားခဲ့လဲ၊ ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲမွ မသိတာ။ သမီး အခုလို စိတ္တိုေနရင္၊ အႀကီးေတြ ကို မနာလိုျဖစ္ေနရင္ ပိုရုပ္ဆိုးသြားမွာေပါ့။ အခုကို မ်က္ႏွာႀကီးစူထားေတာ့ ပိုရုပ္ဆိုးေနၿပီ။ ရုပ္လွခ်င္ရင္ စိတ္ကိုျပင္တဲ့ သမီးရဲ႕ ”

ေနာက္ထပ္ ပိုပိုရုပ္မဆိုးခ်င္ေသာ၊ ေနာင္ဘဝရုပ္ဆိုးမွာကို မလိုခ်င္ေသာ မယ္ညိဳသည္ အေမ၏  ကံ ကံ၏အက်ဳိးကို လက္ေတြ႕ျပကာ ရွင္းျပခဲ့ေသာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေစာင့္ထိန္းမိေစေသာ အက်ဳိးကိုရခဲ့သည္။

x x x x x x x

အေမႏွင့္မယ္ညိဳ႕ရုပ္ရည္အေၾကာင္းသည္ တကၠသိုလ္အထိလည္း ေရာက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ကာစ တစ္ေန႔မွာ နယ္မွေက်ာင္းလာတက္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ႏိုင္က

 “ နင္ စာေမးပြဲေျဖၿပီးမွ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေသးတယ္ မဟုတ္လား ”  ဟုေမးသည္။

“ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေတြ႕လိုက္တာ ေခၚမလို႔ဘဲ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္လည္း ပါလာတာျမင္လို႔ ကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔ လာတယ္ထင္ၿပီး မေခၚေတာ့တာ ”

ဟုတ္သည္။ ေက်ာင္းလခသြင္းဖို႔ ေမ့ေနတာမို႔ ေအာင္စာရင္းမွာ ပါမလာဘဲ က်န္ေနမွာစိုးလို႔သြားသြင္းတာ။ အဲဒီ့ ေန႔က အေမက သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြ မပါဘူးမဟုတ္လား ဆိုတာနဲ႔ အေမသမီးေက်ာင္းကို မေရာက္ဖူးဘူး လိုက္ခဲ့ပါလား ဆိုၿပီး ေခၚလာလို႔ အေမလိုက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ မယ္ညိဳက အဲဒီ့အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ …  

“ ဟင္ အဲဒါ အေမလား … ”  ဟုဆိုတာ အံ့ၾသသြားဟန္နဲ႔ စကားဆက္ေျပာမယ္ ျပင္ၿပီးမွ အိုးတိုးအမ္းတမ္းျဖစ္ကာ ရပ္သြားသည္။ မယ္ညိဳ သိလိုက္ပါၿပီ။

“ ဘာလဲ …  အေမနဲ႔ မတူဘူးလို႔ ေျပာမလို႔ မဟုတ္လား ”

“ ဟုတ္တယ္ အဲ …  အေမ လို႔ေတာ့ ထင္လိုက္တယ္ ဒါေပမယ့္ ပံုစံၾကည့္ေတာ့လည္း … ဟို … ဘယ္လိုမွ မထင္ရေတာ့ ..   ”

ေျပာၿပီးမွ အလြန္အားနာသြားပံုရေသာ ေက်ာ္ႏိုင္သည္ စကားကို ေရွ႕မဆက္ႏိုင္ေတာ့။ သူ႕ပံုကိုၾကည့္ကာ မယ္ညိဳ ရယ္လိုက္မိသည္။

“ အားနာမေနနဲ႔ ေက်ာ္ႏိုင္၊ ႏွစ္တန္းကတည္းက ဒါမ်ဳိး အေျပာခံရလြန္းလို႔ ရိုးေနၿပီ ” 

ဟုဆိုကာ ေျပာျပေသာအခါမွ ေက်ာ္ႏိုင္မွာ စိတ္သက္သာရာရသြားကာ အတူလိုက္ရယ္ ေလေတာ့သည္။ မယ္ညိဳ ကေတာ့ အခုလို ရယ္ေမာႏိုင္ေအာင္၊ အလွအပ မမက္ေမာေအာင္၊ အလွအပထက္ အေရးႀကီးတာေတြ အေၾကာင္းကို အၿမဲနားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုေပးခဲ့ေသာ အေမ့ကို ေက်းဇူး အတင္ႀကီး တင္မိသည္။

x x x x x x x

ႏွစ္တန္းတုန္းကအေၾကာင္းကို ယခုထိတိုင္ မေမ့ရျခင္းမွာ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းရင္းမ်ား ရွိေသးသည္။ အေမျပန္ေတာ့ ေန႔ဝက္ခြင့္ယူကာ ေလဆိပ္လိုက္ပို႔သည္။ ရံုးကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ …

“ ေရာက္လာၿပီးလား၊ ငိုခဲ့ေသးလား ”

ဟုဆိုကာ မန္ေနဂ်ာမမက ေမးရင္းနဲ႔ လွမ္း စ သည္။ မယ္ညိဳက ရင္ကိုလက္နဲ႔ယွက္လို႔

“ ဟင့္အင္း ဒီထဲမွာပဲငိုခဲ့တယ္၊ အျပင္မွာဆို ျမင္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမွာ စိုးလို႔ ”

ဆိုၿပီး ေျဖလိုက္ေပမယ့္ သူ႕ေမးခြန္းက အဲဒီ့မွာတင္ ရပ္မသြားခဲ့။

“ အေမက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ၊ တစ္ေယာက္တည္းလာတာလား ”

သူ႕ေမးခြန္းေၾကာင့္ မမနဲ႔ လာတာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပီး ဖုန္းထဲက အေမနဲ႔အတူရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြ ျပလိုက္မိသည္။

“ အေမက အသားျဖဴတယ္ေနာ္ ”

အေမ့ပံုကို ၾကည့္အၿပီးမွာ ၿပံဳးစစျဖင့္ မွတ္ခ်က္ေပးျပန္သည္။

“ အေမက ငါနဲ႔ မတူဘူး၊ ေခ်ာတယ္ မဟုတ္လား ”

ကဲ …ဘာရမလဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမ်ားေျပာတာမခံရခင္ ဦးေအာင္ၾကြားပစ္လိုက္ၿပီ။

“ အင္း ဟုတ္တယ္၊ အေမက ေခ်ာၿပီး ျဖဴၿပီး အရပ္ရွည္ရဲ႕သားနဲ႔ မင္းက အဲလိုမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ …. အေဖနဲ႔ တူတာပဲ ျဖစ္ရမယ္ ”

မယ္ညိဳ ေရွာင္ပါသည္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ …  မလြတ္ပါ။

အမ်ားစုက အေမနဲ႔ ႏွဳိင္းယွဥ္အၿပီးမွာတင္ အားနာၿပီး ရပ္သြားကာ ဆက္မေျပာၾက။ မန္ေနဂ်ာမမရဲ႕ စကားကေတာ့ အေဖ့ ဆီအထိေရာက္လာသည္။ ခက္ေတာ့ေနၿပီ။ အေဖ့ဘက္လိုက္လို႔ အသားညိဳသည္၊ လူေကာင္ေသးသည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဟုတ္သည္။ အေဖ့ အစ္မ မယ္ညိဳရဲ႕ႀကီးေတာ္ ကလည္း သူမလိုပင္ ခပ္ေသးေသး။ 

 

သို႔ေသာ္ ….  မယ္ညိဳ ထပ္ၾကြားလိုက္ရျပန္ပါသည္။

“ ဟင့္အင္း ငါက ႏွဳတ္ခမ္းပါးတာေလးကလြဲရင္ အေဖနဲ႔လည္း မတူဘူး။ အေဖ့ ငယ္ငယ္က ပံုကိုသာ ျမင္ဖူးၾကရင္ေလ အခု အေမနဲ႔ႏွဳိင္းယွဥ္ၿပီး အေျပာခံရတာထက္ကို ပိုေျပာခံရမွာ ”

မန္ေနဂ်ာရဲ႕ လက္ထဲက ဖုန္းေလးျပန္ယူလို႔ ထြက္လာရင္းေတြးမိခဲ့သည္။ အေဖ့ပံု လည္းဖုန္းထဲ ထည့္ထားရဦးမည္။ အရုပ္ဆိုးမေလး သူမမွာ ေခ်ာေခ်ာလွလွ အေဖနဲ႔ အေမကို ပိုင္ဆိုင္ထားေၾကာင္း ၾကြားႏိုင္ေအာင္လို႔ ျဖစ္ေလသည္။        ။

 

ညိဳေလးေန

၁၂း၄၄ ( ၂၁.၀၉.၂၀၁၃ )

 

 

ေမတၱာဆိုေသာအရာ

တခ်ဳိ႕က မရၾကရွာဘူး

တခ်ဳိ႕က ေပးရမွန္းမသိဘူး

တခ်ဳိ႕က တန္ဖိုးမထားဘူး

တခ်ဳိ႕က နားမလည္နိင္ဘူး

တခ်ဳိ႕က မခံယူတတ္ဘူး

တခ်ဳိ႕က ငံ့လင့္ ေနၾကတယ္

တခ်ဳိ႕က စြန္႔ပစ္ ေနၾကတယ္

တခ်ဳိ႕က အခ်စ္နဲ႔ ေရာေထြးတယ္
 

လူတိုင္း ေပးႏိုင္ေပမယ့္

လူတိုင္းမွာ မရွိတတ္ဘူး
 

ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားထဲမွာ ေရာက္ေရာက္သြားတတ္ေပမယ့္

လက္ဖဝါးထဲမွာ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္

စကားလံုးေတြထဲမွာ သံုးသံုးသြားတတ္ေပမယ့္

မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ဆံုးဆံုးသြားတတ္တယ္

ဒါေပမယ့္လည္း ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္

ေမတၱာဆိုေသာ အရာရယ္

ႏွလံုးသားတိုင္းမွာ ခိုဝင္လွည့္ပါကြယ္ ။      ။ 

ညိဳေလးေန

15.09.2013  ( 11:50 pm )

အိတ္ေမွာက္ ဖာသြန္ ႏွစ္ဆယ့္ခြန္ (တဂ္ပို႕စ္)

 

အစ္မ သက္ေဝ က Tag လိုက္တာကို ႏွစ္ဆယ့္ခြန္ကေန  ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ ကူးသြား မွာ စိုးလို႔ ရံုးဆင္းေအာင္ မေစာင့္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာရမလဲ ေရးေနရင္ၾကာတယ္။  အစ္မေတြ စကားနားေထာင္တယ္။  ေမွာက္ဆိုရင္ေမွာက္ ... သြန္ဆိုရင္ သြန္ပဲ ။

ေဘးက လြတ္ေနတဲ့စားပြဲမွာ သြန္ထည့္လိုက္တယ္။ ကာလၾကာရွည္စြာ သိုမွီးထားတဲ့ စိတ္ႏွလံုးေလးလံေစေသာ အရာမ်ားပါ ပါသြားပါေစေသာဝ္   း))

အစ္ကိုညီလင္းသစ္ .... ညီမေလး အိတ္ထဲမွာလည္း SD Card  ပါေလရဲ႕  .... အဟဲ ။     ။


ညိဳေလးေန
၂၇.ဝ၈.၂ဝ၁၃ ( ၄း၅၄ )

စိတ္မေကာင္းဘူး "June"

အခြန္ေတြ ပိုေပးလိုက္ရတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
လစာ မပါတဲ့ လုပ္သက္ေတြတိုးလာတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
မစၧရိယေတြ သိလိုက္ရတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
မေလးရွားမွာ တို႔လူမ်ဳိးေတြ အသတ္ခံရတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
စိုးရိမ္ပူပန္ေနသူေတြ ျမင္ရတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက အလွမ္းေဝးေနေသးတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
မီးခိုးေငြ႕ေတြ သံုးႏိုင္ငံလံုး ရွဴ ရွဳိက္ေနရတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
လ်စ္လ်ဴရွဳထားျခင္း ခံရတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
တိုင္းမ္မဂၢဇင္းက မ်က္ႏွာဖံုးတင္ ေစာ္ကားတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
အခ်င္းခ်င္း ရန္လိုေနၾကတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
ေမတၱာတရားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
ခိုကေလးေတြ ေသၾကတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
ေခြးေလးေတြ မွဳိင္ေနၾကတယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
ခ်စ္တဲ့သူက ခြဲခြါသြားေတာ့မယ္ ... စိတ္မေကာင္းဘူး
တစ္ခါက ေျပာခဲ့တယ္ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္ တဲ့
ဒါေပမယ့္ ...
တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းဘူးကြယ္။       ။

ညိဳေလးေန

( 22.06.2013)  10:43 am

သက်သာစေလို ဝင်ငွေခွန်ကို

“ ပြည်ပနေ နိုင်ငံသားများက နိုင်ငံခြားငွေဖြင့် ရရှိသည့် လစဉ်ခေါင်းစဉ် အောက်ရှိ ဝင်ငွေစုစုပေါင်းအပေါ် ရရှိသည့် နိုင်ငံခြားငွေ အမျိုးအစားဖြင့် ပေးဆောင်စေသည့် ဝင်ငွေခွန်ကို ဝင်ငွေခွန်ဥပဒေ ပုဒ်မ ၅၊ ပုဒ်မခွဲ (ခ) အရ ၂၀၁၂ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၁ ရက်နေ့မှစ၍ ကင်းလွတ်ခွင့် ပြုလိုက်ပြီးဖြစ်ပါသည်” ဆိုတော့ စင်္ကာပူမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံသား တော်တော်များများလည်း ၂၀၁၁ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ အထိ အခွန်ဆောင်ပြီးကြပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခွန်မဆောင်ရသေးတဲ့ သူများရှိရင် သိရအောင်လို့ ရည်ရွယ်ပြီး ရေးလိုက်ပါတယ်။

စင်္ကာပူမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံသားများအနေနဲ့ ၂၀၁၀ မတ်လအထိ မြန်မာအစိုးရကို ဝင်ငွေခွန်ဆောင်ထားပြီးလျှင်၊ စင်္ကာပူအစိုးရကိုလည်း  ၂၀၁၀ နဲ့ ၂၀၁၁ ဝင်ငွေများအတွက် ဝင်ငွေခွန်ဆောင်ထားပြီးပြီ ဆိုရင်ဖြင့် ၂၀၁၀ ဧပြီလအတွက်ကစလို့ စင်္ကာပူမြန်မာသံရုံးမှာ ဝင်ငွေခွန်ဆောင်စရာမလိုဘဲ စက်ဖြင့် ဖတ်ရှု့စစ်ဆေးနိုင်သည့် မြန်မာနိုင်ငံကူးလက်မှတ် (MRP ) စာအုပ်လဲလို့ ရပါတယ်။

တစ်နေ့က ညီမလေးတစ်ယောက် အိမ်လာလည်ရင်း ပတ်စ်ပို့သက်တမ်းကုန်တော့မှာဖြစ်လို့ အခွန်ဆောင်ပြီး စာအုပ်လဲရန် ဘာတွေလိုအပ်လဲလို့ မေးပါတယ်။ ကျွန်မကလည်း  ဘာ Pass နဲ့ လုပ်နေတာလဲ ၊ အခွန်ဘယ်အထိ ဆောင်ထားပြီးပြီလဲ၊ ဘာစာရွက်စာတမ်းတွေယူသွား ရမယ် စသဖြင့် ကျွန်မအခွန်ဆောင်စဉ်က လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တွေအတိုင်းပဲ ပြောပြမိပါတယ်။

အဲဒီ့အချိန်မှာ ကျွန်မတို့အိမ်ကိုပြောင်းလာခါစ အစ်မက မေးပါတယ် စင်္ကာပူအစိုးရကို နှစ်စဉ်အခွန်ဆောင်ထားလား၊ ဆောင်ထားတယ်ဆိုရင် မြန်မာအစိုးရကို ၂၀၁၀ ဧပြီလ နောက်ပိုင်း ကစလို့ ဆောင်စရာ မလိုတော့ပါဘူး လို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်မ မယုံမရဲနဲ့ အလွန်ပဲ အံ့သြမိပါတယ်။ အဲလိုမျိုး ဆောင်စရာမလိုတဲ့ အကြောင်းလည်း တစ်ခါမှ မကြားမိပါဘူး။ စင်္ကာပူအစိုးရနဲ့ မြန်မာအစိုးရကြားမှာ Agreement for Avoidance of Double Taxation ရှိခဲ့တာ ဟိုးအရင်ကတည်းကလည်း သိခဲ့ပါတယ်။ Print ထုတ်ပြီးတော့လည်း ဖတ်ဖူးပါတယ်။ တခြားနိုင်ငံတွေမှာ ရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း ဟိုမှာဘယ်လို ဒီမှာဘယ်လို စသဖြင့်ဆွေးနွေးဖူးပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်က စာရင်းကိုင်မို့လို့ အခွန်အကြောင်းလည်း သိသင့်သလောက်တော့ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လောက်ပဲသိသိ ဟိုးအရင်က အခြေအနေတွေအရ မဆောင်လို့မဖြစ်တော့ အများဆောင်၊ ကိုယ်လည်းဆောင် လိုက်တာပါပဲ။

ဒါပေမယ့် အဲဒီ့ အစ်မရဲ့ စကားကို ကြားလိုက်ရချိန်မှာတော့ ကျွန်မ အလွန်အံ့သြမိပါတယ်။ ကျွန်မ သိထားတာက ၂၀၁၁ ခုနှစ် သြဂုတ်က ၁၉ ရက်က စလို့ ဆောင်ရမယ့် ဝင်ငွေခွန်ကို ၂% အထိ လျော့ချလိုက်တာ၊ နောက်တော့ ၂၀၁၁ခု ဒီဇင်ဘာအထိပဲ ဆောင်စရာလိုတော့တာ။ အခုတော့ Agreement ထဲက အတိုင်း ၂၀၁၀ မတ်လအထိ မြန်မာဝင်ငွေခွန်ဆောင်ပြီးရင်၊ IRAS မှာ နှစ်တိုင်း filing လုပ်ပြီး စင်္ကာပူအစိုးရကို ဝင်ငွေခွန်ဆောင်ထားတဲ့ အထောက်အထား စုံစုံလင်လင်ပြနိုင်ရင် ၂၀၁၀ ဧပြီလရဲ့ အခွန်ကစလို့ ဆောင်စရာမလိုတော့ပါတဲ့။ ကျွန်မရဲ့ မယုံနိုင်မှုကြောင့် အစ်မက သူကိုယ်တိုင်ဆောင်ထားတဲ့ အထောက်အထား စာရွက်အပြည့်အစုံ ထုတ်ပြပါတယ်။ 

 

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မကို လာမေးတဲ့ ညီမလေးကလည်း အဲဒီ့အစ်မ ပြောပြတဲ့အတိုင်း စာရွက်စာတမ်း အပြည့်အစုံယူပြီး သွားဆောင်ကြည့်မယ်ဆိုပြီး ကျွန်မတို့ print ထုတ်ဖို့ ပြင်ဆင်ကြပါတယ်။ ကျန်တဲ့ လိုအပ်တဲ့ စာရွက်စာတမ်းတွေကတော့ သံရုံး website မှာဖော်ပြထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ သဘောတူစာချုပ်ထဲက အတိုင်း နှစ်ထပ်အခွန်ဆောင်ခြင်းမှ ကင်းလွတ်ဖို့ကတော့ IRAS website က My Tax Portal မှာ Singpass သို့ IRAS PIN နဲ့ဝင်ပြီး မိမိအခွန်ဆောင်ခဲ့တဲ့ မှတ်တမ်းတွေကို print ထုတ်သွားဖို့လိုပါတယ်။ အောက်က ပုံတွေထဲက အတိုင်းအဆင့်ဆင့်သွားပြီး print ထုတ်သွားရမှာပါ။

အရင်ဆုံး  www.iras.gov.sg ကို သွားပြီး my Tax Portal ကို log in ဝင်ရပါမယ်။

 

 

Log in အတွက် Singpass သို့ IRAS PIN ရှိဖို့တော့ လိုပါတယ်။ ပုံမှာပြထားတဲ့အတိုင်း My Personal Tax Matters ကိုရွေးပြီး SingPass သို့  IRAS PIN ကို ရွေးပြီး Log in လုပ်ပါ။

 

SingPass နဲ့ Log in လုပ်ရမယ့် စာမျက်နှာပါ။

 

IRAS PIN ကိုသုံးမည့် သူများ အတွက် စာမျက်နှာပါ။

 

 

 

Log in ဝင်ပြီးလို့ မိမိနဲ့ သက်ဆိုင်ရာ စာမျက်နှာပေါ်လာတဲ့အခါ ဘယ်ဘက်ကော်လံရဲ့ အောက်နားမှာရှိတဲ့  View Account Summary  ကို click လုပ်ပါ။

 

Account Summary စာမျက်နှာပေါ်လာတဲ့အခါ Balance ဆိုတဲ့ Column ခေါင်းစဉ်အောက်က နောက်ဆုံးလက်ကျန်ပမာဏကို click နှိပ်ပါ။ အခွန်ငွေ အားလုံးဆောင်ထားပြီးသူများအတွက် S$0.00 ဆိုပြီး ပေါ်နေပါလိမ့်မယ်။ အခု ဒီအောက်က ဥပမာပြထားတဲ့ ပုံထဲမှာတော့ $21.97 ဆိုတာကို click လုပ်ရမှာပါ။ အသေးစိတ် ဖော်ပြထားတဲ့ Summary စာမျက်နှာကို ရောက်သွားပါလိမ့်မယ်။

အောက်ပါအတိုင်း  အသေးစိတ်ဖော်ပြထားတဲ့ စာမျက်နှာကို print ထုတ်ပြီး ယူသွားရပါမယ်။

နောက်ထပ် Print ထုတ်ရန်အတွက် ဘယ်ဘက်ကော်လံက View Correspondence/Notices ကို click လုပ်ပါ။ အဲဒီ့ စာမျက်နှာ ပေါ်လာတဲ့အခါ Category ဆိုတဲ့ ကော်လံခေါင်းစဉ်အောက်မှာ  Letters/Notices  နှင့်  Acknowledgement/Confirmation  ဆိုပြီး တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။

Letters/Notices ထဲက Notice of Assessment တွေကို တစ်ခုချင်းဖွင့်ပြီး print ထုတ်ပါ။

 

 

Acknowledgement/Confirmation  ထဲက Acknowledge for E-filing တွေကိုလည်း တစ်ခုချင်းဖွင့်ပြီး print ထုတ်သွားရပါမယ်။

အထက်ကပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း print ထုတ်တာတွေအပြင် လျှောက်လွှာ တစ်စောင်လည်း ရေးသွားရပါမယ်။ IRAS က ပို့ထားတဲ့ စာရွက်စာတမ်းတွေကိုပါ ယူသွားနိုင်ရင်တော့ ပိုပြည့်စုံပါလိမ့်မယ်။ 

အမှန်အတိုင်းပြောရရင် အစ်မပြောပြလို့ အဲဒီ့အကြောင်းသိရတဲ့နေ့ညနေက ကျွန်မတော်တော်လေး စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ အခွန်ဆောင်ဖို့ မသွားခင် မြန်မာသံရုံးဝဘ်ဆိုဒ်က လမ်းညွန်ကို အထပ်ထပ်အခါခါ ဖတ်သွားတဲ့ကြားထဲက အဲဒီ့အကြောင်းကို ကျွန်မ ဘာဖြစ်လို့မသိခဲ့ရတာလဲ ဆိုပြီးတော့ပါ။ နောက်နေ့မှာ ညီမလေးက စာရွက်အပြည့်အစုံနဲ့ သွားတော့ အဆင်ပြေခဲ့ပါတယ်။ သူအခွန်ထပ်ဆောင်စရာမလိုဘဲ စာအုပ်လဲခွင့် ရခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်တုန်းက မသိခဲ့ပေမယ့် ညီမလေးရဲ့ အလှည့်မှာတော့ သိပြီးကူညီလိုက်နိုင်လို့ ဝမ်းသာရပါတယ်။ ညီမလေးက EP နဲ့မို့  SGD 2096 ဆောင်ရမယ့်အခွန် ကင်းလွတ်ခွင့်ရသွားလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် စာအုပ်အသစ်ကိုတော့ နောက်နေ့မှာထုတ်လို့ မရပါဘူး။ စာအုပ်အသစ်ရဖို့ တစ်လ စောင့်ရမှာပါ။  

ဒီစာကို ရေးမယ်ဆိုတော့ သံရုံးက ထုတ်တဲ့လမ်းညွှန်ကို ကျွန်မပြန်ဖတ်ပါတယ်။ ကျွန်မများ မျက်စိရှန်းပြီး Agreement အကြောင်းနဲ့ IRAS စာရွက်စာတမ်း လိုအပ်ကြောင်းတွေ မမြင်မိတာလားလို့ပါ။ အဲလိုဖတ်ရင်းနဲ့ ထပ်တွေးမိတာက Domestic worker ( အိမ်အကူအဖြစ် လာရောက် အလုပ်လုပ်နေသူ ) ဆိုရင်တော့ဖြင့် ၂၀၁၀ ခုနှစ် ဧပြီမှ ၂၀၁၁ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာအထိ ဝင်ငွေခွန်ကို ဆောင်ကို ဆောင်ရမည့်သဘော သက်ရောက်နေပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ စင်္ကာပူအစိုးရက အခွန်စည်းကြပ်တဲ့အခါမှာ တစ်နှစ်စုစုပေါင်းဝင်ငွေဟာ SGD 20000 အောက်နည်းတယ်ဆိုရင် Low-wage workers များဖြစ်လို့ Tax Rate ဟာ 0% ဖြစ်ပြီး ဝင်ငွေခွန်ဆောင်စရာ မလိုပါဘူး။ ကျွန်မ သိသလောက် Domestic Worker တွေရဲ့ တစ်နှစ်ဝင်ငွေဟာ SGD 20000 မရှိပါဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ IRAS မှာ ဝင်ငွေခွန်ဆောင်ထားကြောင်း စာရွက်စာတမ်းပြနိုင်မှာ မဟုတ်ပါ။ Agreement အရ တဘက်မှာ အခွန်ဆောင်ထားကြောင်း အထောက်အထားပြနိုင်မှ တခြားတဘက်မှာ ကင်းလွတ်ခွင့်ရှိမှာပါ။ 

ဒီစာလေးကို ရေးရတာကလည်း ကျွန်မလိုပဲ မသိဘဲ ဆောင်ပြီးသွားသူတွေ စိတ်မကောင်းဖြစ်ပါတော့လို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး။ မဆောင်ရသေးသူများ၊ စာအုပ်လဲချင်သူများ၊ မသိသေးသူများ သိစေရန်ပဲ ရည်ရွယ်ပါတယ်။      ။

ရည်ညွှန်း 

http://myanmarembassy.sg/downloads/consular/mrp_passport_application_handbook.pdf

http://www.iras.gov.sg/irashome/page04.aspx?id=1190#Tax_rates_for_resident_individuals

http://www.iras.gov.sg/irasHome/uploadedFiles/Quick_Links/Singapore-Myanmar%20DTA%20(26%20June%202009).pdf
 

 

 

ပညတ္ေတြ ဆိုေပမယ့္

“ မဂၤလာ နံနက္ခင္းပါ ၿမိဳ ၊ မင္း ရဲ႕ စားပြဲေနရာကို လိုက္ျပေပးမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ ”  

ၿပံဳးရႊင္ေဖာ္ေရြေသာ ဝန္ထမ္းခန္႔ထားေရး တာဝန္ခံအမ်ဳိးသမီးႀကီးေၾကာင့္ ပထမဆံုးေန႔ အလုပ္ဝင္ရျခင္းမွာ စိတ္လွဳပ္ရွားပူပန္မွဳေတြ သိပ္မျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ ၿမိဳ ဟူေသာ ေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ လည္ပင္းမွာ တစ္ခုခုနင္သြားသလို ခံစားရသည္။

“ ဟိုင္း ပက္ထရစ္၊ ဒါ တို႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အသစ္ စာရင္းကိုင္ဌာနက  ၿမိဳ တဲ့ ”

“ ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုပါတယ္ ၿမိဳ ” 

“ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မနာမည္ အသံထြက္ အမွန္က မ်ဳိး  ပါ၊ အမ္ ဝိုင္ အို … မ်ဳိး ” 

ဘယ္လိုမွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး မ်ဳိး နာမည္အသံထြက္ကို မွန္ေအာင္ျပင္ေပးမိသည္။ ပက္ထရစ္က ခ်က္ခ်င္းမွန္ေအာင္ ေခၚဆိုႏိုင္ေပမယ့္ အန္တီႀကီးကေတာ့ ၿမိဳ လို႔ေကာင္းဆဲ။ ခက္တာပဲ။ သူ႕ကိုျပင္ေစခ်င္တာ။ သူကမိတ္ဆက္ေပးမွာဆိုေတာ့ သူလုပ္တာနဲ႔ တစ္ရံုးလံုး ၿမိဳ ကုန္ရင္ အခက္။

“ တို႔ရံုးမွာ မင္းက ဒုတိယေျမာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးပဲ၊ မင္းအေရွ႕မွာ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ပဲ ခန္႔ဖူးေသးတယ္၊ လင္း တဲ့။ သိပ္ေအးေဆးၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္၊ တို႔ေတြ သိပ္သေဘာက်တယ္ ”

အန္တီႀကီးက တစ္ခန္းဝင္ တစ္ခန္းထြက္ မိတ္ဆက္ေပးေနရင္းက ေျပာျပသည္။ သို႔ေသာ္္ သူေျပာေသာ လင္း ကို မေတြ႕ရလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ လင္းက ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေနသည္ တဲ့။ လင္း ရဲ႕ ေနရာကို ေမးထားလိုက္ၿပီး ေနာက္မွ မ်ဳိး ကိုယ္တိုင္သြားၿပီး မိတ္ဆက္လိုက္ပါ့မယ္ ဟု ေျပာလိုက္သည္။ လင္း ကိုလည္း စိတ္ထဲမွ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးအျဖစ္ အရင္ဆံုးေရာက္လာခဲ့ၿပီး စံထားႏိုင္ေအာင္ ျပဳမူေနထိုင္ေပးခဲ့လို႔ ျဖစ္သည္။ လင္း ကိုေတြ႕ရေတာ့ မ်ဳိး ထင္ထားတာထက္ပင္ ေအးေဆးလွသည္။ စကားလည္း လိုအပ္တာထက္ ပိုမေျပာတတ္။

မ်ဳိး ေရာက္ၿပီး ေျခာက္လေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားလာခဲ့ၿပီ။ စာရင္းကိုင္ဌာနမွာပင္ ျမန္မာမေလးခန္႔လိုက္လို႔ မ်ဳိး အေဖာ္ရေနၿပီ။ ခင္သႏာၱ တဲ့။ မ်ဳိးက ခင္သႏာၱလို႔ေခၚေပမယ့္ တျခားသူေတြက ခင္ လို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ ခင္သႏာၱသည္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ေခၚရခက္ကာ ခင္တာတာတို႕ ခင္တန္ဒါ တို႔ ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။ ခင္ ကိုေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ေလ ကင္မ္ ျဖစ္ခ်င္ေသးသည္။

မ်ဳိး တို႔ ျမန္မာတစ္စုေတြ႕လိုက္ရင္ စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ ျမန္မာသံေတြ ညံေနတတ္ေပမယ့္ လင္း ကေတာ့ အရင္အတိုင္း ေမးတစ္ခြန္း ေျဖတစ္ခြန္း နဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးေအးေအးေလးပဲ။ တစ္ေန႔ မ်ဳိးတို႔ရွိရာ အေပၚထပ္သို႔ လင္း ေရာက္လာသည္။ မ်ဳိးတို႔ဆီသို႔ လာျခင္းေတာ့ မဟုတ္။ စာရင္းကိုင္ဌာနကို ျဖတ္လို႔ ဝန္ထမ္းေရးရာ အခန္းသို႔ သြားျခင္းသာ။ ခဏေနျပန္ထြက္လာၿပီး ခင္သႏာၱ႕ ေရွ႕နားအေရာက္မွာ လင္းသည္ ၿပံဳးစိစိျဖစ္သြားသည္။ အဲဒါကို သတိထားမိလို႔ ႏွစ္ေယာက္သားေမးေတာ့ လင္း က ဟင့္အင္း ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဟုဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းသြားေသာ သူ႔မ်က္ႏွာက ရယ္ခ်င္တာကို မနည္းေအာင့္ထားရတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ဳိး။ မ်ဳိးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပေဟဠိျဖစ္ကာ က်န္ခဲ့ၾကသည္။

လင္း ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ ဝန္ထမ္းေရးရာ အခန္းမွ အန္တီႀကီး ထြက္လာသည္။ သန္႔စင္ခန္းသို႔ သြားရန္ထြက္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ခင္သႏာၱ႕ကို ျမင္ေတာ့ အရယ္သန္ေသာ အန္တီႀကီးသည္ တခစ္ခစ္ ရယ္ပါေလေတာ့သည္။ မ်ဳိးတို႔ ဝိုင္းေမးၾကေတာ့ သူက ေအး ငါလည္း ေျပာခ်င္လို႔ထြက္လာတာတဲ့။

လင္း က အိမ္ေျပာင္းလို႔ လိပ္စာေျပာင္းေၾကာင္း လာေျပာတာ။

“ လင္း မင္း သိလား သူေဌးမွာ ဝန္းထမ္းေတြေနဖို႔ ေပးထားတဲ့တိုက္ခန္းတစ္ခန္း ရွိတာ ” 

“ ဟင့္အင္း ”

“ အခု တစ္ေယာက္ထြက္သြားလို႔ တစ္ေယာက္စာေနရာလြတ္ေနတယ္၊ မင္းေနမလား ငါ သူေဌးကို ေျပာေပးမယ္ ”

“ ဟင့္အင္း ကၽြန္ေတာ္ အခန္းငွားၿပီးသြားၿပီ ”

“ ေအာ္ ၿမိဳ တို႔လိုပဲ အခန္းငွားေနတာေပါ့ ”

“ ဟုတ္ကဲ့၊ အခု ကၽြန္ေတာ္သူတို႔ဆီကို ေျပာင္းတာေလ ”

“ ဟင္ ဟုတ္လား၊ အဲဒါဆို ခင္ ကေရာ ”

“ ခင္နဲ႔လည္း တူတူပဲ၊ ခင္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ခန္းတည္းေနတာ ”

လင္း စကားသည္ အန္တီႀကီးအား အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္ေစေတာ့သည္။

“ လင္း  မင္းေျပာေတာ့ မင္းက အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ဆို ”

“ ဟုတ္တယ္ေလ ”

“ အိမ္ေထာင္ရွိရက္နဲ႔ မင္းတို႔က ဒီလိုပဲ ေနၾကတာပဲလား ”

မ်က္လံုးျပဴးကာ ေမးေနေသာ အန္တီႀကီးရဲ႕ ေမးခြန္းကို လင္း နားမလည္ေတာ့။ သူ အိမ္ေထာင္ရွိတာနဲ႔ အဲဒီ့အိမ္မွာ အတူေနၾကတာ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း။ ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားမရ။

ေအးတိေအးစက္ လင္းကို မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္ တအံ့တၾသေငးေနေသာ အန္တီႀကီးသည္ ခဏေလးေနေတာ့ တျဖည္းျဖည္းၿပံဳးလာကာ

“ လင္း မင္းေျပာတဲ့ ခင္ က ဘယ္ ခင္ တုန္း ”

“ ခင္ ေလ ၊ ကားေမာင္းတဲ့ ခင္ ”

“ ေအာ္ ဟိဟိ ခင္ေျမာင္ ”

“ ခင္ၿမိဳင္ ”  လင္းက ျပင္ေပးသည္။

“ ဟိ … ငါက စာရင္းကိုင္ ခင္ ကို ေျပာတာ၊ ေနပါဦး  ၿမိဳ နဲ႔ လည္း တစ္အိမ္တည္းဆို ”

“ ဟုတ္ကဲ့ ကိုညိဳႏိုင္ နဲ႔လည္း တစ္အိမ္တည္းပါ ”

“ နိုး ႏိုး ငါေမးတာ ၿမိဳ  … အဲ … ညိဳႏြိဳင္ … ညိဳ … ၿမိဳ … ဟုတ္တာေပါ့ ခင္တို႔ ညိဳတို႔ နဲ႔ တစ္ခန္းတည္း ေနမွာေပါ့ ... အဟိဟိ ” 

လင္း သည္လည္း သေဘာေပါက္ကာ မရယ္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့။

ေျပာရင္းေျပာရင္း သူ႔စကားသူသေဘာက်ကာ တဟိဟိရယ္ေနေသာ အန္တီႀကီးကို ၾကည့္ကာ မ်ဳိးတို႔လည္း လိုက္ရယ္ မိေတာ့သည္။ သူ႕အခန္းသို႔ ျပန္သြားကာနီးမွာ ထပ္ေျပာသြားေသးသည္။

“ နင္တို႔ တူတူေနၾကတာလို႔ ငါမွတ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ” တဲ့။

“ ေၾသာ္ ဘဝဘဝ အမွားခံရတာေတာင္မွ လူပ်ဳိလူလြတ္ကေလးနဲ႔ မမွား၊ ကင္မ္တန္ဒါ့ ဘဝ သနားစရာေကာင္းလိုက္ ”

ခင့္ ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ညည္းခ်င္းေၾကာင့္ မ်ဳိးမွာ ပိုလို႔သာ ရယ္ရေတာ့သည္။

ထိုသို႕လူေတြမွားၾကၿပီး သိပ္မၾကာ ေနာက္တစ္မ်ဳိးေပၚလာကာ မ်ဳိးတို႔ၾကားမွာ စေနာက္စရာ တစ္ခုတိုးခဲ့သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအာက္ထပ္က မႏွင္းဆီ နဲ႔ျဖစ္သည္။ ရို႕စ္ ဆိုေသာ သူမကို မ်ဳိးတို႔ က မႏွင္းဆီ ဟု နာမည္ေပးထားၾကသည္။ သူမကေတာ့ အန္တီႀကီးလိုမဟုတ္၊ နာမည္ေတြကို ပီေအာင္ေခၚႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္

“ မ်ဳိး နင့္မွာ စြာလင္း ဖုန္းနံပါတ္ရွိလား ”

“ အမ္ … စြာလင္း၊ ငါ မသိဘူး၊ မရွိဘူး ”  ဒီနာမည္မ်ဳိး မ်ဳိး မၾကားဖူးပါ။ တရုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္မယ္ထင္သည္။

“ စြာလင္းေလဟာ နင္တို႔ ျမန္မာပဲေလ ”

“ ျမန္မာ … အဲဒီ့နာမည္ ငါမၾကားဖူးပါဘူး ”

“ စြာလင္း၊ စြာလင္း ဆိုင္ကယ္စီးၿပီးရံုးလာတဲ့တစ္ေယာက္ေလ၊ ဒီေန႔ ခြင့္ယူထားတာ ငါ့မွာ အေရးႀကီးကိစၥရွိလို႔ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္မွျဖစ္မွာမို႔လို႔ ”

ျမန္မာထဲက ဆိုင္ကယ္စီးၿပီးရံုးလာတာ တစ္ေယာက္တည္းရွိေတာ့ မ်ဳိးမွာ အူတက္မတတ္ရယ္ကာ ဖုန္းနံပါတ္ေပးလိုက္ရသည္။ ေနာက္ေန႔ “ ကိုေက်ာ္စြာလင္း ” ကိုေမးေတာ့မွ

“ ေအးဟာ ငါ့နာမည္ ေက်ာ္ကို ဘယ္လိုမွ မေခၚတတ္ၾကဘူး၊ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔ေခၚရလြယ္ေအာင္ လင္း လို႔ေခၚဆိုေတာ့ လင္း ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားမယ္တဲ့၊ ေနာက္ေတာ့ ေမးတယ္ နင္တို႔နာမည္က ေရွ႕ကပဲေခၚလို႔ရတာလား ေနာက္ႏွစ္လံုးတြဲရင္ေကာတဲ့၊ ထူးဆန္းတယ္ဟ၊ ေက်ာ္ေတာ့ မေခၚတတ္ဘူး စြာေတာ့ ေခၚလို႔ရၿပီး စြာလင္း တဲ့၊ ငါလည္း ငါမွန္းကြဲကြဲျပားျပားသိ ပိုေကာင္းေသးဆိုၿပီး ေခၚဟာလို႔ ေျပာလိုက္တာ ”

ၿမိဳ တစ္ျဖစ္လဲ မ်ဳိးသည္ ထပ္ကာထပ္ကာသာ ရယ္မိေတာ့သည္။ ရယ္ရင္းနဲ႔လည္း ေတြးမိသည္။ မ်ဳိးတို႔ အားလံုးသည္ ႏိုင္ငံမတူ၊ လူမ်ဳိးမတူ၊ မွည့္ေခၚပံုမတူ၊ အသံထြက္ခ်င္းမတူေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၏ နာမည္မ်ားကို အမွန္ကန္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေခၚၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ပက္ထရစ္တို႔ လိုပဲ အဂၤလိပ္နာမည္ ေပးထားၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်ဳိးတို႔ တစ္ေတြကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာနာမည္ေလးမ်ားကို ဖက္တြယ္ထားၾကဆဲ။ ရယ္ကာေမာကာႏွင့္ ကိုယ့္နာမည္ေလးေတြ ကိုယ္ထိန္းသိမ္းထားၾကသည္။ ရို႕စ္ ကိုပင္ ျမန္မာမွဳျပဳကာ မႏွင္းဆီ ဟု နာမည္ေပးလိုက္ၾကေသးသည္။ ကဲ … ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာေမာင္ႏွမမ်ားပါလဲ လို႔။    ။

ရံုးမွ ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ အမွတ္တရ  :)

ညိဳေလးေန

( 26.05.2013)  1:45 am

Truth & Trust ရဲ႕ဆုေတာင္း

ဒီေန႔ ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔။ Truth & Trust ရဲ႕ ၂ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ ။

ဘေလာ့ဂ္ေလးဖန္တီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ေရာက္တိုင္း စာေလးတစ္ပုဒ္ေရးမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မတ္လဆန္းကတည္းက စလိုက္တဲ့ ေအာဒစ္ရယ္၊ အေမ ခဏေရာက္ေနတာရယ္၊ ခရီးတစ္ခု သြားခ်င္လို႔ web site ေတြလိုက္ၾကည့္ ေနတာရယ္ေၾကာင့္ ေရးလက္စ စာေလးေတြေတာင္ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ စာမေရးႏိုင္ေပမယ့္ ျမန္မာႏွစ္သစ္အတြက္ ဆုေတာင္းေလးေတာ့ မပ်က္ကြက္ခ်င္ဘူး။

            " အားလံုးအတြက္ မဂၤလာရွိၿပီး ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ "


ညိဳေလးေန

စာရင္းကိုင္မမမ်ားေတးသံ

သူမ်ားမယ္မွာ
ဤလအေရာက္၀ယ္
ပိတ္ရက္မ်ားၿပီး
လစာနီးလို႔ ေပ်ာ္ရတယ္။
ႏွမေလး ေမာင္တို႔မယ္မွာ
စာရင္းကိုင္မို႔ကြယ္
တက္သုတ္ခရီး
လခ်ဳပ္ၿပီးဖို႔ ေမာရတယ္။
ေဖေဖာ္၀ါရီလရယ္
တိုလွတယ္ေလး။ 

ေခါင္းစဥ္ --- စာရင္းကိုင္မမမ်ားေတးသံ

အမ်ဳိးအစား --- မည္သည့္အမ်ဳိးအစားပင္ျဖစ္ေစကာမူ “ ညည္းခ်င္း ” ဟုသတ္မွတ္သည္။
ေခတ္ --- သကၠရာဇ္ႏွစ္ေထာင္တစ္ဆယ္စြန္း
ေရးသူ --- အမည္သိေခတ္စာဆို “မယ္ညိဳ”

ပံုျပင္ေဝးတဲ့ ကေလးေတြ

ကေလးတိုင္း ကေလးတိုင္းဟာ ပံုျပင္ေလးေတြကို ႏွစ္သက္တတ္ၾကတယ္။ အဘိုးအဘြား၊ အေဖအေမ တို႔ရဲ ႔ အိပ္ယာဝင္ပံုျပင္ေတြကို နားေထာင္ခြင့္ မရရွာတဲ့ကေလးေတြေတာင္မွ ဆရာ၊ဆရာမေတြ ေျပာတဲ့ပံုျပင္ေတြ၊ ဦးေလး၊ ေဒၚႀကီးေတြေျပာတဲ့ပံုျပင္ေတြ၊ ကေလးအခ်င္းခ်င္း တဆင့္ျပန္ေျပာတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္ႀကံတီထြင္ေျပာတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြကို ႏွစ္သက္တတ္ၾကတာပါပဲ။ ကၽြန္မကေတာ့ ကံေကာင္းတဲ့ကေလး ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ အဘိုးတို႔ အဘြားတို႔ေျပာတဲ့ ပံုျပင္ေတြကို နားေထာင္ခြင့္ရခဲ့သလို၊ ႀကီးေဒၚေတြေျပာတဲ့ ပံုျပင္ေတြကိုလည္း နားေထာင္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္က မီးမလာတဲ့ညေတြမွာ ႀကီးႀကီးက အိမ္ေရွ ႔ဝရန္တာမွာ ဖ်ာခင္း၊ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အိုးခ်လို႔ ပံုေတြေျပာျပတတ္တယ္။ ကၽြန္မက အငယ္ဆံုးသမီးဆိုေတာ့ ကၽြန္မအထက္က အမေတြေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေတြလည္း နားေထာင္ခဲ့ရတာေပါ့။ ပံုျပင္ေလးေတြက ေျပာျပတဲ့သူရဲ႕ စိတ္အားသန္ရာအလိုက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားၾကသလို၊ ေျပာျပပံုခ်င္းလည္း မတူၾကဘူး။

အဘြားက “ ၾကြက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳ၍ ” လို ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ေတြကို ေျပာျပတတ္တယ္။ ႀကီးႀကီးကေတာ့ ရိုးရာေတြ၊ နတ္ေတြ ယံုၾကည္ ဝါသနာပါသူမို႔ ကိုဗ်တၱတို႔၊ မယ္ဝဏၰ တို႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာတတ္တာေပါ့။ အေမက ကၽြန္မတို႔ အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ထိန္းထားဖို႔ တာဝန္ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ အမလတ္က ပံုေျပာျပတတ္တယ္။ အမလတ္ပံုေျပာတာက တမူထူးတယ္။ ဗလာစာရြက္ေတြနဲ႔ ခဲတံယူလာ၊ ပံုေတြပါဆြဲၿပီး ေျပာေတာ့တာ။ သူေျပာတဲ့ပံုေတြက ဇာတ္နိပါတ္ေတြ ရာဇဝင္ေတြ မဟုတ္ဘဲ သူ႕ဟာသူထြင္ထားတဲ့ ေခတ္မီပံုျပင္ေတြ။ ေရႊမင္းသမီးေလးပါတယ္၊ ေတာထဲက ထူးထူးဆန္းဆန္းပန္းပြင့္ႀကီးပါတယ္၊ ျမင္းစီးတာေတြ၊ ေရကူးတာေတြ ပါတတ္တယ္။ သူ႕ပံုျပင္ထဲက ရြာမွာ သခၤ်ဳ္ိင္းကုန္းပံုပါရင္ ကၽြန္မကအဲဒီ့ ပံုျပင္စာရြက္ကို မထိေတာ့ဘူး။

ကၽြန္မရဲ႕အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္ေတြကေတာ့ အေမ့ဆီကအမ်ားဆံုး နားေထာင္ရတာပါ။ အေမက ဇာတ္ေတာ္ေတြကို ေျပာျပတတ္သလို အေမတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာျပတတ္တယ္။ ကၽြန္မက အေမေျပာတဲ့ ဇာတ္ေတာ္ေတြထက္ စီကာပတ္ကံုး ေျပာျပတတ္တဲ့ အေမ့အေၾကာင္းေတြကိုနားေထာင္ရတာ ပိုႏွစ္သက္တတ္တယ္။ အေမေျပာျပခဲ့တဲ့ ပံုျပင္မ်ားစြာ၊ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာထဲက အခုတေလာမွာေတာ့ အေမတို႔ငယ္ငယ္က ေသနတ္သံေတြၾကား ေၾကာက္လန္႔တၾကား ပုန္းေအာင္းခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းကိုပဲ ေတြးေတြးေနမိတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္က ကရင္ေတြနဲ႔ အစိုးရတပ္ေတြ တိုက္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္တဲ့။

အေမ့ဇာတိက နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕။ ကရင္ေတြနဲ႔ အစိုးရတပ္ေတြ တိုက္ၾကေတာ့ တစ္ရပ္ကြက္လံုးအားထားရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ ေျပးပုန္းၾကရတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေရွးေက်ာင္းအေဆာက္အဦးမို႔ သံုးထပ္ေက်ာင္းရဲ ႔ ေအာက္ဆံုးမွာ ေျမေအာက္ထပ္ရွိေသးတယ္။ ကိုရင္ေတြက်ိန္းတဲ့ ေနရာေပါ့။ ေက်ာင္းရဲ ႔ တဘက္ဝင္ေပါက္ေရွ႕က အဘိုးရဲ ႔အိမ္ျဖစ္ၿပီး တျခားဝင္ေပါက္ဘက္မွာ လမ္းျခားၿပီးေတာ့ ကုန္တိုက္ရွိတယ္။ ပုန္းရတဲ့ ေက်ာင္းတိုက္အေဆာက္အဦကေတာ့ အဘိုးရဲ႕အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ညာဘက္ယြန္းယြန္းမွာပါ။ ေက်ာင္းတိုက္ထဲကို ေျပးပုန္းရာမွာ ေသနတ္ေတြပစ္ေနလို႔ ေက်ာင္းဝင္း ဝင္ေပါက္က ဝင္လို႔မရပါဘဲ ေက်ာင္းတိုက္ရဲ႕ အေနာက္တည့္တည့္ေလာက္က အုတ္တံတိုင္းကို ခံုေက်ာ္ဝင္ရသတဲ့။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီ့ေန႔က အဘြားက အိမ္မွာ ပဲထမင္းခ်က္တယ္။ အေမတို႔က ေမာင္ႏွမမ်ားတဲ့မိသားစုႀကီးျဖစ္တဲ့အျပင္ အဘြားရဲ႕ဆန္ဆိုင္က အလုပ္သမားတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေကၽြးတာမို႔ ပဲထမင္းကလည္း အိုးႀကီးနဲ႔တစ္အိုးေပါ့။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ ဝင္ပုန္းေနၾကရတာ ေသနတ္သံေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မစဲ။ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြနဲ႔ ကေလးေတြလည္း ဆာေလာင္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ အဘိုးတို႔ေတြမွာ အနီးဆံုးအိမ္ေတြက ထမင္းဟင္းေတြကို သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ျပန္ယူၾကရတယ္။

အဘိုးတို႔ ဘယ္လိုသယ္လာၾကလဲဟင္လို႔ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ေမးမိေတာ့ “ ေၾကာက္လန္႔ေနတာနဲ႔ မသိလိုက္ပါဘူး သမီးရယ္၊ အေမတို႔က ေျမတိုက္ခန္းထဲမွာပဲ ပုန္းက်န္ေနခဲ့ၾကတာေလ ” တဲ့။ ေျမတိုက္ထဲမွာ ဆာလို႔ငိုတဲ့ကေလး၊ ေၾကာက္လို႔ငိုတဲ့သူ၊ တက္တဲ့သူေတြနဲ႔ စံုေနတာပါပဲလို႔လည္း အေမက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ကၽြန္မမ်က္စိထဲမွာေတာ့ ထမင္းဟင္းအိုးေတြသယ္လာၿပီး လူတရပ္ေက်ာ္ျမင့္တဲ့ အုတ္တံတိုင္းေပၚေက်ာ္တက္၊ ခုန္ဆင္းရတဲ့ အဘိုးတို႔ရဲ႕ စြန္းစားခန္းကို ျမင္ေယာင္မိတယ္။ သယ္လာႏိုင္တဲ့ထမင္းဟင္းက နဲနဲ၊ ပုန္းေအာင္းေနၾကတာက တစ္ရပ္ကြက္လံုးနီးပါးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေလာက္ငႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အေမတို႔တစ္ေတြဟာ သစ္ပင္ေတြအုံ႔ဆိုင္းေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရဲ႕ ေျမတိုက္ခန္းထဲမွာ ပိႏၷဲရြက္ေပၚ ပံုေပးတဲ့ထမင္းေလးနဲ႔ပဲ အဆာေျပၾကရတယ္။ ေသနတ္သံေတြစဲသြားၿပီး အေျခအေနနဲနဲေကာင္းလာလို႔ အိမ္ျပန္လို႔ရလာတဲ့အေျခအေနမွာ အသုတ္လိုက္ခြဲၿပီး ျပန္ၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဝင္ေပါက္ကိုေတာ့သံုးလို႔ မရေသးဘဲ အုတ္တံတိုင္းေပၚကပဲေက်ာ္ၿပီး ခုန္ခ်ရတယ္။ အဲလိုခုန္ခ်ၿပီး ျပန္လာၾကတဲ့အခ်ိန္ အေမ့အမ ကၽြန္မတို႔ႀကီးေတာ္ရဲ႕ အလွည့္မွာ ေသနတ္သံတစ္ခ်က္နဲ႔ အတူ အား ကနဲ အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ အဘိုးက ဟာ ငါ့သမီး ထိသြားၿပီ ဆိုၿပီး အုတ္တံတိုင္းရွိရာကို သမီးေဇာနဲ႔ အေျပးေရာက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္မွန္ၿပီးဆံုးသြားတာက ႀကီးေတာ္နဲ႔ အုတ္တံတိုင္းေပၚကို တစ္ခ်ိန္တည္းတက္မိၿပီး တၿပိဳင္တည္းခုန္ခ်တဲ့ အရပ္ထဲက ဦးေလးႀကီးပါ။ ႏွစ္ေယာက္တူတူ ခုန္ခ်ခ်ိန္မွာ က်ဥ္ဆံလာရာဘက္မွာ ဦးေလးႀကီးက ေရွ႕ကရွိေနလို႔ ႀကီးေတာ္မွာ ေသေဘးကကပ္လႊတ္သြားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီ့တုန္းက ႀကီးေတာ္က အသက္ ၁၇ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အေမကေတာ့ ၁၁ ႏွစ္ ၁၂ ႏွစ္ ဝန္းက်င္ေပါ့။

အေမနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ပံုျပင္ေတြအေၾကာင္း ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးမိေတာ့ တျခားေပ်ာ္စရာအေၾကာင္းေလးေတြနဲ႔ စ ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ေနရတဲ့သတင္းေတြ၊ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ပံုေတြက ၁၇ ႏွစ္အရြယ္မိန္းကေလး ေသေဘးကကပ္လြတ္သြားတဲ့ အေၾကာင္းဆီကို ေရာက္ေရာက္သြားတယ္။ ပိႏၷဲရြက္ေပၚက ထမင္းေလးကို စားေနတဲ့ ၁၂ အရြယ္မိန္းကေလးကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိတယ္။ အဲဒီ့မိန္းကေလးက ေသနတ္သံေတြရဲ႕ၾကား ရက္ပိုင္းေလာက္ ထိတ္လန္႔ခဲ့ရတာကို မေမ့ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။

ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ပုန္းေအာင္းထိတ္လန္႔ ေနရတဲ့ကေလးေတြကေရာ။

စာသင္ေက်ာင္းထဲ ရွိေနရမယ့္ ကေလးေတြ …

မုန္႔ေစ်းတန္းမွာ စားခ်င္တာစား ေနရမယ့္ ကေလးေတြ …

ကစားကြင္းထဲ ေျပးလႊားေပ်ာ္ရႊင္ ေနရမယ့္ ကေလးေတြ …

အရာရာကို စပ္စပ္စုစု သင္ယူေနရမယ့္ ကေလးေတြ …

ဘုရားစာကို သံၿပိဳင္ရြတ္ေနရမယ့္ ကေလးေတြ …

အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္ေတြ နားေထာင္ေနရမယ့္ ကေလးေတြ …

အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္စက္ရမယ့္ ကေလးေတြ …

အဲဒီ့ကေလးေတြက ….. ။

 

ဘယ္သူေတြကမွန္ၿပီး ဘယ္သူေတြကမွားလို႔ ျပည္တြင္းစစ္ေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ျဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုတာေတြကို မေတြးခ်င္၊ မေရးခ်င္၊ မေဝဖန္ခ်င္ပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စစ္ဒဏ္ၾကားမွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေသာကေလးေတြက ပံုျပင္ေလးေတြနဲ႔ ေဝးေနတာပါပဲ။ ေသနတ္သံေတြ၊ ဗံုးသံေတြကို နားစြင့္ၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနမယ့္ ကၽြန္မတို႔အားလံုးရဲ႕ ကေလးေတြ အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္ေလးေတြ နားေထာင္ၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္စက္ခြင့္ရေစမယ့္၊ ကၽြန္မတို႔ တစ္ျပည္ေထာင္လံုး စုစည္းသြားမယ့္ ညေတြကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။     ။

 

 

 

ညိဳေလးေန

11.02.2013 ( 11:30 pm )

ခ်စ္ေသာ အစ္ကိုသို႔

              အဲဒီ့ညေနက အစ္ကို႔ ကို စိတ္ေကာက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ေကာက္ေနမွန္း မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ စိတ္ေကာက္တာကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ costing ပုစာၦေတြတြက္ဖို႔ စာၾကည့္စားပြဲမွာထိုင္၊ စာအုပ္ေတြေရွ႕ခ်၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွလုပ္မရ။ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ၿပီ၊ အစ္ကို ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။ အိမ္ေရွ႕က တံခါးေခါက္သံကို နားစြင့္ရင္း ပုစာၦကိုမေတြးခ်င္တဲ့ ေခါင္းက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေရးမိသြားတယ္။ "ခ်စ္ေသာ အစ္ကိုသို႔" လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ေပမယ့္ ဒီစာေလးေရးေနခ်ိန္အထိ ေပးမဖတ္ဖူးဘူး။ costing စာအုပ္ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာက ကဗ်ာေလးကို ဒီေန႔ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေရးလိုက္မိၿပီ။

 

ခ်စ္ေသာ အစ္ကို သို႔

ခ်စ္ေသာ အစ္ကိုေရ ...

ေရြးခ်ယ္လို႔ မရတဲ့အရာေတြထဲမွာ "ေမာင္ႏွမ" ဆိုတာလည္း ပါတယ္ေနာ္

ခ်စ္ခ်စ္ မခ်စ္ခ်စ္ ေမာင္ႏွမဟာ ေမာင္ႏွမပဲေပါ့ ...

 

ခ်စ္ေသာ အစ္ကိုေရ ...

အစားထိုးလို႔ မရတဲ့အရာေတြထဲမွာ "အစ္ကို" ဆိုတာလည္း ပါတယ္ေနာ္

ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး အစ္ကိုဟာ အစ္ကိုပဲေပါ့ ...

 

ခ်စ္ေသာ အစ္ကိုေရ ...

ေမ့ပစ္လို႔ မရတဲ့အရာေတြထဲမွာ "ကေလးဘဝ" ဆိုတာလည္း ပါတယ္ေနာ္

ႏြမ္းႏြမ္းေဆြးေဆြး ကေလးဘဝရဲ႕ အေဖာ္မြန္ဟာ အစ္ကိုပဲေပါ့ ...

 

ခ်စ္ေသာ အစ္ကိုေရ ...

မွန္းဆလို႔ မရတဲ့အရာေတြထဲမွာ "အနာဂတ္" ဆိုတာလည္း ပါတယ္ေနာ္

ညီမေလးကို ခြဲသြားသြား မသြားသြား

တစ္သက္တာအတြက္ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးဦးေပါ့ ။        ။

 

ညိဳေလးေန
( 07.05.2002 )

Dedicated to my beloved brother's Birthday ( 25.01.2013 )