ပညတ္ေတြ ဆိုေပမယ့္

“ မဂၤလာ နံနက္ခင္းပါ ၿမိဳ ၊ မင္း ရဲ႕ စားပြဲေနရာကို လိုက္ျပေပးမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ ”  

ၿပံဳးရႊင္ေဖာ္ေရြေသာ ဝန္ထမ္းခန္႔ထားေရး တာဝန္ခံအမ်ဳိးသမီးႀကီးေၾကာင့္ ပထမဆံုးေန႔ အလုပ္ဝင္ရျခင္းမွာ စိတ္လွဳပ္ရွားပူပန္မွဳေတြ သိပ္မျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ ၿမိဳ ဟူေသာ ေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ လည္ပင္းမွာ တစ္ခုခုနင္သြားသလို ခံစားရသည္။

“ ဟိုင္း ပက္ထရစ္၊ ဒါ တို႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အသစ္ စာရင္းကိုင္ဌာနက  ၿမိဳ တဲ့ ”

“ ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုပါတယ္ ၿမိဳ ” 

“ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မနာမည္ အသံထြက္ အမွန္က မ်ဳိး  ပါ၊ အမ္ ဝိုင္ အို … မ်ဳိး ” 

ဘယ္လိုမွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး မ်ဳိး နာမည္အသံထြက္ကို မွန္ေအာင္ျပင္ေပးမိသည္။ ပက္ထရစ္က ခ်က္ခ်င္းမွန္ေအာင္ ေခၚဆိုႏိုင္ေပမယ့္ အန္တီႀကီးကေတာ့ ၿမိဳ လို႔ေကာင္းဆဲ။ ခက္တာပဲ။ သူ႕ကိုျပင္ေစခ်င္တာ။ သူကမိတ္ဆက္ေပးမွာဆိုေတာ့ သူလုပ္တာနဲ႔ တစ္ရံုးလံုး ၿမိဳ ကုန္ရင္ အခက္။

“ တို႔ရံုးမွာ မင္းက ဒုတိယေျမာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးပဲ၊ မင္းအေရွ႕မွာ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ပဲ ခန္႔ဖူးေသးတယ္၊ လင္း တဲ့။ သိပ္ေအးေဆးၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္၊ တို႔ေတြ သိပ္သေဘာက်တယ္ ”

အန္တီႀကီးက တစ္ခန္းဝင္ တစ္ခန္းထြက္ မိတ္ဆက္ေပးေနရင္းက ေျပာျပသည္။ သို႔ေသာ္္ သူေျပာေသာ လင္း ကို မေတြ႕ရလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ လင္းက ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေနသည္ တဲ့။ လင္း ရဲ႕ ေနရာကို ေမးထားလိုက္ၿပီး ေနာက္မွ မ်ဳိး ကိုယ္တိုင္သြားၿပီး မိတ္ဆက္လိုက္ပါ့မယ္ ဟု ေျပာလိုက္သည္။ လင္း ကိုလည္း စိတ္ထဲမွ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးအျဖစ္ အရင္ဆံုးေရာက္လာခဲ့ၿပီး စံထားႏိုင္ေအာင္ ျပဳမူေနထိုင္ေပးခဲ့လို႔ ျဖစ္သည္။ လင္း ကိုေတြ႕ရေတာ့ မ်ဳိး ထင္ထားတာထက္ပင္ ေအးေဆးလွသည္။ စကားလည္း လိုအပ္တာထက္ ပိုမေျပာတတ္။

မ်ဳိး ေရာက္ၿပီး ေျခာက္လေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားလာခဲ့ၿပီ။ စာရင္းကိုင္ဌာနမွာပင္ ျမန္မာမေလးခန္႔လိုက္လို႔ မ်ဳိး အေဖာ္ရေနၿပီ။ ခင္သႏာၱ တဲ့။ မ်ဳိးက ခင္သႏာၱလို႔ေခၚေပမယ့္ တျခားသူေတြက ခင္ လို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ ခင္သႏာၱသည္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ေခၚရခက္ကာ ခင္တာတာတို႕ ခင္တန္ဒါ တို႔ ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။ ခင္ ကိုေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ေလ ကင္မ္ ျဖစ္ခ်င္ေသးသည္။

မ်ဳိး တို႔ ျမန္မာတစ္စုေတြ႕လိုက္ရင္ စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ ျမန္မာသံေတြ ညံေနတတ္ေပမယ့္ လင္း ကေတာ့ အရင္အတိုင္း ေမးတစ္ခြန္း ေျဖတစ္ခြန္း နဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးေအးေအးေလးပဲ။ တစ္ေန႔ မ်ဳိးတို႔ရွိရာ အေပၚထပ္သို႔ လင္း ေရာက္လာသည္။ မ်ဳိးတို႔ဆီသို႔ လာျခင္းေတာ့ မဟုတ္။ စာရင္းကိုင္ဌာနကို ျဖတ္လို႔ ဝန္ထမ္းေရးရာ အခန္းသို႔ သြားျခင္းသာ။ ခဏေနျပန္ထြက္လာၿပီး ခင္သႏာၱ႕ ေရွ႕နားအေရာက္မွာ လင္းသည္ ၿပံဳးစိစိျဖစ္သြားသည္။ အဲဒါကို သတိထားမိလို႔ ႏွစ္ေယာက္သားေမးေတာ့ လင္း က ဟင့္အင္း ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဟုဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းသြားေသာ သူ႔မ်က္ႏွာက ရယ္ခ်င္တာကို မနည္းေအာင့္ထားရတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ဳိး။ မ်ဳိးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပေဟဠိျဖစ္ကာ က်န္ခဲ့ၾကသည္။

လင္း ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ ဝန္ထမ္းေရးရာ အခန္းမွ အန္တီႀကီး ထြက္လာသည္။ သန္႔စင္ခန္းသို႔ သြားရန္ထြက္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ခင္သႏာၱ႕ကို ျမင္ေတာ့ အရယ္သန္ေသာ အန္တီႀကီးသည္ တခစ္ခစ္ ရယ္ပါေလေတာ့သည္။ မ်ဳိးတို႔ ဝိုင္းေမးၾကေတာ့ သူက ေအး ငါလည္း ေျပာခ်င္လို႔ထြက္လာတာတဲ့။

လင္း က အိမ္ေျပာင္းလို႔ လိပ္စာေျပာင္းေၾကာင္း လာေျပာတာ။

“ လင္း မင္း သိလား သူေဌးမွာ ဝန္းထမ္းေတြေနဖို႔ ေပးထားတဲ့တိုက္ခန္းတစ္ခန္း ရွိတာ ” 

“ ဟင့္အင္း ”

“ အခု တစ္ေယာက္ထြက္သြားလို႔ တစ္ေယာက္စာေနရာလြတ္ေနတယ္၊ မင္းေနမလား ငါ သူေဌးကို ေျပာေပးမယ္ ”

“ ဟင့္အင္း ကၽြန္ေတာ္ အခန္းငွားၿပီးသြားၿပီ ”

“ ေအာ္ ၿမိဳ တို႔လိုပဲ အခန္းငွားေနတာေပါ့ ”

“ ဟုတ္ကဲ့၊ အခု ကၽြန္ေတာ္သူတို႔ဆီကို ေျပာင္းတာေလ ”

“ ဟင္ ဟုတ္လား၊ အဲဒါဆို ခင္ ကေရာ ”

“ ခင္နဲ႔လည္း တူတူပဲ၊ ခင္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ခန္းတည္းေနတာ ”

လင္း စကားသည္ အန္တီႀကီးအား အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္ေစေတာ့သည္။

“ လင္း  မင္းေျပာေတာ့ မင္းက အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ဆို ”

“ ဟုတ္တယ္ေလ ”

“ အိမ္ေထာင္ရွိရက္နဲ႔ မင္းတို႔က ဒီလိုပဲ ေနၾကတာပဲလား ”

မ်က္လံုးျပဴးကာ ေမးေနေသာ အန္တီႀကီးရဲ႕ ေမးခြန္းကို လင္း နားမလည္ေတာ့။ သူ အိမ္ေထာင္ရွိတာနဲ႔ အဲဒီ့အိမ္မွာ အတူေနၾကတာ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း။ ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားမရ။

ေအးတိေအးစက္ လင္းကို မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္ တအံ့တၾသေငးေနေသာ အန္တီႀကီးသည္ ခဏေလးေနေတာ့ တျဖည္းျဖည္းၿပံဳးလာကာ

“ လင္း မင္းေျပာတဲ့ ခင္ က ဘယ္ ခင္ တုန္း ”

“ ခင္ ေလ ၊ ကားေမာင္းတဲ့ ခင္ ”

“ ေအာ္ ဟိဟိ ခင္ေျမာင္ ”

“ ခင္ၿမိဳင္ ”  လင္းက ျပင္ေပးသည္။

“ ဟိ … ငါက စာရင္းကိုင္ ခင္ ကို ေျပာတာ၊ ေနပါဦး  ၿမိဳ နဲ႔ လည္း တစ္အိမ္တည္းဆို ”

“ ဟုတ္ကဲ့ ကိုညိဳႏိုင္ နဲ႔လည္း တစ္အိမ္တည္းပါ ”

“ နိုး ႏိုး ငါေမးတာ ၿမိဳ  … အဲ … ညိဳႏြိဳင္ … ညိဳ … ၿမိဳ … ဟုတ္တာေပါ့ ခင္တို႔ ညိဳတို႔ နဲ႔ တစ္ခန္းတည္း ေနမွာေပါ့ ... အဟိဟိ ” 

လင္း သည္လည္း သေဘာေပါက္ကာ မရယ္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့။

ေျပာရင္းေျပာရင္း သူ႔စကားသူသေဘာက်ကာ တဟိဟိရယ္ေနေသာ အန္တီႀကီးကို ၾကည့္ကာ မ်ဳိးတို႔လည္း လိုက္ရယ္ မိေတာ့သည္။ သူ႕အခန္းသို႔ ျပန္သြားကာနီးမွာ ထပ္ေျပာသြားေသးသည္။

“ နင္တို႔ တူတူေနၾကတာလို႔ ငါမွတ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ” တဲ့။

“ ေၾသာ္ ဘဝဘဝ အမွားခံရတာေတာင္မွ လူပ်ဳိလူလြတ္ကေလးနဲ႔ မမွား၊ ကင္မ္တန္ဒါ့ ဘဝ သနားစရာေကာင္းလိုက္ ”

ခင့္ ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ညည္းခ်င္းေၾကာင့္ မ်ဳိးမွာ ပိုလို႔သာ ရယ္ရေတာ့သည္။

ထိုသို႕လူေတြမွားၾကၿပီး သိပ္မၾကာ ေနာက္တစ္မ်ဳိးေပၚလာကာ မ်ဳိးတို႔ၾကားမွာ စေနာက္စရာ တစ္ခုတိုးခဲ့သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအာက္ထပ္က မႏွင္းဆီ နဲ႔ျဖစ္သည္။ ရို႕စ္ ဆိုေသာ သူမကို မ်ဳိးတို႔ က မႏွင္းဆီ ဟု နာမည္ေပးထားၾကသည္။ သူမကေတာ့ အန္တီႀကီးလိုမဟုတ္၊ နာမည္ေတြကို ပီေအာင္ေခၚႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္

“ မ်ဳိး နင့္မွာ စြာလင္း ဖုန္းနံပါတ္ရွိလား ”

“ အမ္ … စြာလင္း၊ ငါ မသိဘူး၊ မရွိဘူး ”  ဒီနာမည္မ်ဳိး မ်ဳိး မၾကားဖူးပါ။ တရုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္မယ္ထင္သည္။

“ စြာလင္းေလဟာ နင္တို႔ ျမန္မာပဲေလ ”

“ ျမန္မာ … အဲဒီ့နာမည္ ငါမၾကားဖူးပါဘူး ”

“ စြာလင္း၊ စြာလင္း ဆိုင္ကယ္စီးၿပီးရံုးလာတဲ့တစ္ေယာက္ေလ၊ ဒီေန႔ ခြင့္ယူထားတာ ငါ့မွာ အေရးႀကီးကိစၥရွိလို႔ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္မွျဖစ္မွာမို႔လို႔ ”

ျမန္မာထဲက ဆိုင္ကယ္စီးၿပီးရံုးလာတာ တစ္ေယာက္တည္းရွိေတာ့ မ်ဳိးမွာ အူတက္မတတ္ရယ္ကာ ဖုန္းနံပါတ္ေပးလိုက္ရသည္။ ေနာက္ေန႔ “ ကိုေက်ာ္စြာလင္း ” ကိုေမးေတာ့မွ

“ ေအးဟာ ငါ့နာမည္ ေက်ာ္ကို ဘယ္လိုမွ မေခၚတတ္ၾကဘူး၊ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔ေခၚရလြယ္ေအာင္ လင္း လို႔ေခၚဆိုေတာ့ လင္း ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားမယ္တဲ့၊ ေနာက္ေတာ့ ေမးတယ္ နင္တို႔နာမည္က ေရွ႕ကပဲေခၚလို႔ရတာလား ေနာက္ႏွစ္လံုးတြဲရင္ေကာတဲ့၊ ထူးဆန္းတယ္ဟ၊ ေက်ာ္ေတာ့ မေခၚတတ္ဘူး စြာေတာ့ ေခၚလို႔ရၿပီး စြာလင္း တဲ့၊ ငါလည္း ငါမွန္းကြဲကြဲျပားျပားသိ ပိုေကာင္းေသးဆိုၿပီး ေခၚဟာလို႔ ေျပာလိုက္တာ ”

ၿမိဳ တစ္ျဖစ္လဲ မ်ဳိးသည္ ထပ္ကာထပ္ကာသာ ရယ္မိေတာ့သည္။ ရယ္ရင္းနဲ႔လည္း ေတြးမိသည္။ မ်ဳိးတို႔ အားလံုးသည္ ႏိုင္ငံမတူ၊ လူမ်ဳိးမတူ၊ မွည့္ေခၚပံုမတူ၊ အသံထြက္ခ်င္းမတူေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၏ နာမည္မ်ားကို အမွန္ကန္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေခၚၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ပက္ထရစ္တို႔ လိုပဲ အဂၤလိပ္နာမည္ ေပးထားၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်ဳိးတို႔ တစ္ေတြကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာနာမည္ေလးမ်ားကို ဖက္တြယ္ထားၾကဆဲ။ ရယ္ကာေမာကာႏွင့္ ကိုယ့္နာမည္ေလးေတြ ကိုယ္ထိန္းသိမ္းထားၾကသည္။ ရို႕စ္ ကိုပင္ ျမန္မာမွဳျပဳကာ မႏွင္းဆီ ဟု နာမည္ေပးလိုက္ၾကေသးသည္။ ကဲ … ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာေမာင္ႏွမမ်ားပါလဲ လို႔။    ။

ရံုးမွ ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ အမွတ္တရ  :)

ညိဳေလးေန

( 26.05.2013)  1:45 am