မစြဲဘဲ စြဲေသာ အစြဲ

 

အခန္းတံခါးပြင့္လာသံႏွင့္အတူ ေတာက္ ခနဲ မီးျခစ္သံပါ တၿပိဳင္နက္ၾကားလိုက္ရသည္။ ကြန္ပ်ဴတာက မ်က္ႏွာခြါၿပီး လွည့္မၾကည့္ႏိုင္ေပမယ့္ ကိုေဇ မွန္းသူသိလိုက္သည္။ ခဏေနရင္ ေဆးလိပ္နံ႔ပါ လိုက္လာေတာ့မည္။

" ကိုေဇ မအိပ္ေသးဘူးလား "

" ေအး ဒီမွာ စာအုပ္ဖတ္ေကာင္းေနလို႔ "

ဒီတစ္ခါေတာ့ စာအုပ္ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ သူလွည့္ၾကည့္မိသည္။ လက္တစ္ဘက္က စာအုပ္ကိုင္လ်က္ တစ္ဘက္ကလည္း ေဆးလိပ္အဖြာမပ်က္။ သူလွည့္ၾကည့္တာကိုပင္ သတိမထားမိဘဲ သည္းႀကီးမဲႀကီး ဖတ္ေနသည္။ စာအုပ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ ျမန္မာျပည္ခဏျပန္တုန္းက ဝယ္လာခဲ့ေသာ ဦးႏု၏ တာေတစေနသား စာအုပ္။

" ကိုေပ က တာေတ အေၾကာင္းဖတ္ဖို႔ လိုေသးလို႔လားဗ်ာ "

" ဘာ ... ဘာေျပာလိုက္တယ္ "

မၾကားလိုက္လို႔ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူ။

" ေၾသာ္ ... ကိုေပ က တာေတ အေၾကာင္းဖတ္ဖို႔ လိုေသးသလားလို႔ ... အဟက္ "

သူထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း သေဘာေပါက္သြားေသာ ကိုေဇ က မခံခ်ိမခံသာၿပံဳးသည္။

" ေကာင္ေလးရာ မင္းအလုပ္ မင္းၿပီးေအာင္လုပ္စမ္းပါ ည ၂ နာရီထိုးေတာ့မယ္ကြ "

သူဆက္ေျပာလာမွာေတြကို ေရွာင္ကာ ကိုေဇ စာဆက္ဖတ္ေနသည္။ သူလည္းထပ္မေျပာအားေတာ့။ ဒီအစီရင္ခံစာက ဒီညၿပီးမွ ျဖစ္မည္ဟူေသာ အေတြးဝင္လာေသာအခါ ကိုေဇ ႏွင့္ ေဆးလိပ္က သူ႕အာရံုထဲမွ အလိုလို ထြက္သြားသည္။

အလုပ္ေတြၿပီးသြားလို႔ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၂ နာရီခြဲၿပီးၿပီ။ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းတစ္ခါ ပိတ္ခါနီးတစ္ခါ အီးေမးလ္ စစ္တတ္ေသာ သူ႕ထံုးစံအတိုင္း ဂ်ီေမးလ္ကို ဖြင့္လိုက္မိသည္။

" လူမိုက္ပဲ "

ဂ်ီေမးလ္ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ျမင္လိုက္ရေသာ စာတန္းေလး တစ္ခုေၾကာင့္ၿပံဳးမိသည္။ လူမိုက္က ဘယ္သူဆိုတာကို သူသိေနၿပီး ဘယ္လိုမိုက္တယ္ဆိုတာလည္း သိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပို၍ ေသခ်ာခ်င္ေသာေၾကာင့္ လွမ္းေမးလိုက္မိသည္။

" ဘယ္ႏွခြက္ေတာင္ေသာက္ လိုက္လို႔လဲ "

" ႏွစ္ခြက္တည္းပါ။ မနက္က တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး  ညေန ၃ နာရီမွာ တစ္ခြက္ထပ္ေသာက္လိုက္မိလို႔ "

သူ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ မမ လက္ဖက္ရည္ႀကိဳက္လြန္းသူ၏ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ဇာတ္လမ္း။ အရင္က
မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညေန တစ္ေန႔သံုးခြက္ေလာက္ ေသာက္တတ္တဲ့ မမက အခုေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္တာေတြ ျဖစ္လာလို႔ ေလ်ာ့ဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲ။ လူတစ္ကိုယ္ အႀကိဳက္တစ္မ်ဳိးဆိုေတာ့လည္း ခက္သားလား။ မမ ႀကိဳက္လြန္းတဲ့အရာမို႔ ျဖတ္ပါလို႔ သူ မေျပာရက္ခဲ့ဘဲ ေလ်ာ့ဖို႔သာေျပာဖူးသည္။ လူေတြက ကိုယ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ အစားအစာ ေတြကိုေတာင္မွ စြဲလမ္းစိတ္နဲ႔ မျပတ္ႏိုင္ၾကတာ ထို႔ထက္ပိုတာေတြဆိုရင္ ပိုဆိုးေတာ့မွာေပါ့။ မမက မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ႀကိဳက္တာမို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။

" အရက္သမားေတြလည္း အဲလို မျဖတ္ႏိုင္ၾကတာလား မသိဘူး "               

သူ႕အေတြးက ကြန္ပ်ဴတာလက္ကြက္ေတြေပၚေရာက္သြားသလို ႏွဳတ္ကလည္း မထင္မွတ္ဘဲ ထြက္သြားမိသည္။

မမ ဆီက ဟြန္းးးး  ဆိုေသာ စကားလံုးနဲ႔အတူူတူ မွဳန္ကုပ္ကုပ္ရုပ္ပံုေလး ေရာက္လာသလို ကိုေဇ့ ထံမွလည္း မင္းကလည္းကြာ  ဆိုၿပီး မေက်မနပ္ေလသံထြက္လာေတာ့ သူအသံထြက္ေအာင္ ရယ္လိုက္မိသည္။

" ကြၽန္ေတာ္က ကိုေပ အဲ ....  ကိုေဇ ေဆးလိပ္မျဖတ္ႏိုင္တာကို ရြဲ႕ေျပာေနတာ၊ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ရန္ကုန္မွာ မမ က လက္ဖက္ရည္မျဖတ္ႏိုင္ဘဲ အိပ္မေပ်ာ္ဘူးဆိုလို႔ ဆက္ၿပီးေတြးမိသြားလို႔ပါ "

" မင္း အစ္မက ငါ့ သတိရေနလို႔ ျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာပါကြာ "

" ခင္ဗ်ား ေဆးလိပ္ျဖတ္ႏိုင္လို႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေအာင္သြယ္ေပးပါတယ္ဗ်ာ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္အစ္မ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမျဖစ္မွာ ဘယ္သူက ၾကည့္ရက္မွာလဲ "     

သူ ခပ္ေသာေသာေလး ျပန္တြယ္ေတာ့လည္း သေဘာေကာင္းေသာ ကိုေဇ က ရယ္ေနသည္။ သူကိုယ္တိုင္သည္လည္း ေဆးလိပ္မေသာက္၊ အရက္မေသာက္ေသာ အလြန္လိမၼာသူတစ္ဦးေတာ့မဟုတ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ေသာက္မိတတ္ေပမယ့္ ကိုေဇ့လို အင္မတန္ ထက္ျမတ္ေသာ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ေဆးလိပ္မီးကူးေသာက္ေနေသာအျဖစ္ကို သူမျမင္လိုေတာ့။

" တကယ္ေျပာတာ ကိုေဇ ရ။ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိတာက လူေတြရဲ႕ စြဲလမ္းတပ္မက္တဲ့ စိတ္ေလးပါ။ လက္ဖက္ရည္လို၊ လက္ဖက္သုတ္လို၊ ငါးပိရည္လို စားစရာေတြေတာင္ က်န္းမာေရးထိခိုက္ႏိုင္ေပမယ့္ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ အစားအစာေတြမို႔ ျဖတ္ပစ္ဖို႔ခက္ေနတာ အရက္လို၊ ဘိန္းလို မူးယစ္စြဲလမ္းေစတဲ့ အရာမ်ဳိး စြဲမိလို႔ကေတာ့ မလြယ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕အရက္သမားေတြလည္း သိသိနဲ႔ အဲဒီ့ စိတ္ကေလးကို မႏိုင္လို႔ ဆက္ေသာက္ျဖစ္ေနၾကတာေနမွာ။ ကြၽန္ေတာ္က ျပစ္တင္ေဝဖန္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေတြးမိလို႔။ စိတ္က စကားလံုးေလး တစ္လံုးတည္းေပမယ့္ ႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္သား။  ဗုဒၶဘုရားက စိတၱာဓိပတိ လို႔ေဟာခဲ့တာ သိပ္ကိုမွန္တာပဲ "

စကားကို သူ တမင္ အဆံုးသတ္လိုက္သည္။ သူ႔ထက္ စာပိုဖတ္ေသာ၊ အသက္အရြယ္ အေတြ႕အႀကံဳပိုႀကီးေသာ၊ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္ေသာ ကိုေဇ့ကို ဒီ့ထက္ပိုလို႔ မေျပာလို။ သူ႕စကားအဆံုးမွာ ကိုေဇ တခဏ အသံတိတ္ကာ ခပ္ေငးေငး ျဖစ္သြားသည္။

" အိပ္ေတာ့ အိပ္ေတာ့ မနက္လည္း မင္းက အေစာႀကီး အလုပ္ သြားရဦးမွာ "

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ကိုေဇ အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ သူလည္း ကြန္ပ်ဴတာပိတ္ကာ လိုက္ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္။
ႏွဳိးစက္ေပးရန္ လက္ကိုင္ဖုန္းကိုယူလိုက္မွ လြန္ခဲ့သည့္ ၃ နာရီေလာက္က ေရာက္ေနေသာ ( Viber Message ) ဗိုင္ဗာမက္ေစ့ခ်္ေလးတစ္ခုကို ေတြ႕ကာ သူအားနာ သြားမိျပန္သည္။ ညစဥ္မျပတ္ႏွဳတ္ဆက္တတ္ေသာ ခ်စ္သူအား သူ႕ဘက္မွ ပ်က္ကြက္တာေတြ မ်ားလွၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူကံေကာင္းပါသည္။ သူခ်စ္ေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ သူထင္ထားတာထက္ သည္းခံႏိုင္လြန္းသည္။ ဘယ္္အရာကိုမွ အစြန္းေရာက္ မစြဲလမ္းမိေအာင္ သတိထားတတ္ေသာ သူသည္ သူမ၏ စြဲစြဲလမ္းလမ္း သံေယာဇဥ္ ႀကီးတတ္လြန္းတာကိုေတာ့ သတိမေပးႏိုင္ဘဲ သာယာေနမိသည္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မလိုေသးပါဘူးေလ ဟု ကိုယ့္ဘက္ကုိယ္ယက္ေတြးကာ ေက်နပ္စြာပင္ ၿပံဳးမိေသးသည္။

" ဂြတ္ႏိုက္ "

မက္ေစ့ခ်္ျပန္ပို႔အၿပီး ဗိုင္ဗာဆက္သြယ္သူ စာရင္းမွာ သူမ တင္ထားေသာ ( profile photo ) ဓါတ္ပံုေလးကို ၾကည့္ေနရင္း အမွတ္မထင္ဘဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုကိုလည္း ျမင္လိုက္မိသည္။

" ဘာပံုႀကီးပါလိမ့္ "

ဓါတ္ပံုေတြ ကိုယ္စီကိုယ္စီ တင္ထားၾကေသာ ဗိုင္ဗာဆက္သြယ္သူ စာရင္းမွာ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ဘာပံုႀကီးတင္ထားမွန္း ရုတ္တရက္မသိ။ ည ၂ နာရီအထိ ကြန္ပ်ဴတာၾကည့္ထားေသာ သူ႕မ်က္စိက ေဝဝါးေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ စၾကၤာလိုလို၊ ဒလက္လိုလိုမို႔ သူ အႀကီးခ်ဲ႕ကာၾကည့္မိသည္။

" အာ ကားဘီးဖံုးႀကီးပဲ။ ငါးမတ္ ကေတာ့ လုပ္ေတာ့မယ္ "

သူမ်ားတကာ အလွဓါတ္ပံုေတြ၊ သားသမီးပံု၊ ပန္းပံု၊ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေလးေတြပံု တမ်ဳိးၿပီးတမ်ဳိး ေျပာင္းၿပီးတင္ေနခ်ိန္မွာ သူ၏သူငယ္ခ်င္း ငါးမတ္ က ကားဘီးဖံုးကို အနီးကပ္ရိုက္လို႔ ဗိုင္ဗာမွာတင္ထားတာ ရုတ္တရက္ေတာ့ ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးမွာ အခြၽန္အတက္ေတြ စိုက္ေနတာသာျမင္ၿပီး ဘာပံုမွန္းမသိ။ ငါးမတ္ လုပ္ေနေသာလုပ္ငန္းကို သတိရမိေတာ့လည္း ထိုပရိုဖိုင္ပံုက အဆန္းမဟုတ္ေတာ့။

" အင္းေလ ငါးမတ္ဆိုတဲ့ နာမည္ရထားတဲ့ ဒီေကာင္က ဒီလိုပဲဟာ ငါသာ ငတံုးမို႔ အႀကီးခ်ဲ႕ၾကည့္မိတာ "

သူ႕ကိုယ္သူ ကင္ပြန္းတပ္ကာ ရယ္ရင္း ခုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္ခ်ိန္မွ လူက ေတာ္ေတာ္ေလး  ေညာင္းညာေနတာ သတိထားမိလိုက္သည္။ ေခါင္းအံုးႏွင့္ ေခါင္းထိမိၿပီး မၾကာခင္မွာေတာ့ သူႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။

x x x x x x x

သြားၿပီ။ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးရပ္ႏိုင္ဖို႔ကို ယာဥ္ရပ္နားရာ အေဆာက္အဦ၏ ဘယ္ႏွထပ္ကို ဘယ္ႏွႀကိမ္ ပတ္ရဦးမည္မသိ။ ညက အိပ္ယာဝင္ေနာက္က်၍ ၁ဝ မိနစ္ခန္႔ ရံုးအလာ ေနာက္က်ျခင္း၏အက်ဳိး။

တတိယထပ္မွာဆိုင္ကယ္ရပ္စရာေနရာေတြ႕ၿပီ။ ဓါတ္ေလွကားနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဝးေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ ေနရာထပ္ မရွာခ်င္ေတာ့။ ဆိုင္ကယ္ရပ္ၿပီး ဓါတ္ေလွကားဆီသြားရန္ ေျခလွမ္းအစမွာ ေဘးက ရပ္ထားေသာ ကားဘီးဆီသို႔ သူ႕အၾကည့္ ေရာက္သြားသည္။

" ဒီဘီးက ပံုစံ တစ္မ်ဳိးပဲ "

သူ႕စိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ကာ ေဘးကေနာက္တစ္စီး၏ ဘီးကိုၾကည့္မိသည္။ အဲဒီ့ေနာက္ ... ေနာက္တစ္စီး ... ေနာက္တစ္စီး ... ဓါတ္ေလွကားသို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ၂ဝ ေက်ာ္ခန္႔ရွိေသာ ကားအစီးတိုင္း၏ ဘီးတိုင္းကို သူၾကည့္လာမိသည္။

" တစ္စီးမွ မတူၾကပါလား။ ေအးေလ ဘယ္တူမလဲ ကားကုမၸဏီမ်ဴိးစံုက ကားအမ်ဳိးအစားေပါင္းစံုရဲ႕ ဘီးေတြပဲကိုး "

သူၾကည့္လာေသာ ကားတို႔၏ ဘီးဖံုးေတြသည္ ခဲေရာင္၊ ေငြေရာင္၊ အမဲေရာင္၊ အျဖဴေရာင္၊ သတၱဳျပားအႀကီး၊ အေသး၊ သတၱဳေခ်ာင္းမွ်င္မွ်င္၊ ထူထူ၊ ခပ္ေစာင္းေစာင္း၊ အတည့္  စသျဖင့္ ဒီဇိုင္းမ်ဳိးစံုျဖစ္ကာ မတူညီၾက။

" မတူေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ။ ငါဘာျဖစ္လို႔ ဘီးေတြတူမတူ လိုက္ၾကည့္မိေနတာလဲ "

သူ႕ကိုယ္သူ သတိထားမိလို႔ စမ္းစစ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခိုက္အတန္႔မွာ လွ်ပ္စီးလက္သလို ဦးေႏွာက္ထဲ လင္းကနဲ စီးဝင္လာေသာ အေတြးတစ္စေၾကာင့္ ဓါတ္ေလွကားရွိရာသို႔ သြားေနေသာ ေျခလွမ္းတို႔ပင္ ရပ္တန္႔သြားသည္။

ငါးမတ္ရဲ႕  ဗိုင္ဗာပရိုဖိုင္ဖိုတို ကားဘီးဖံုး

မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္ ထင္က်န္ခဲ့ေသာ ထိုကားဘီးဖံုးကို မ်က္စိေရွ႕က ကားဘီးမ်ားအၾကား မသိစိတ္က လိုက္ရွာေနမိျခင္း။ အစားအေသာက္တြင္ျဖစ္ေစ၊ အဝတ္အစားတြင္ျဖစ္ေစ၊ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းတြင္ျဖစ္ေစ     သိစိတ္ရဲ႕ စြဲလမ္းျခင္းေတြ မရွိေအာင္                တတ္ႏိုင္သမွ် ေလ့က်င့္ေနထိုင္ခဲ့ေပမယ့္ သူသတိမထားမိခဲ့ေသာ မသိစိတ္ရဲ႕ စြဲလမ္းျခင္းက ကားဘီးဖုံးနဲ႔အတူ ေပၚလာခဲ့ၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ထိုကားဘီးဖံုးကို ခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔ စြဲလမ္းျခင္းမဟုတ္သလို မုန္းတီးစိတ္နဲ႔ စြဲလမ္းျခင္းလည္းမဟုတ္။ ဘာပါလိမ့္ ဟု သိခ်င္စိတ္တစ္ခုနဲ႔ မိနစ္ဝက္မွ် အခ်ိန္ကေလးေပးကာ စပ္စုျခင္းမွသည္ မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္ ထင္က်န္ေနခဲ့ျခင္း။

အိပ္မက္ မက္တတ္သူတို႔က အိပ္ခါနီး ျမင္၊ ၾကား၊ ေတြ႕ အာရံုေတြကို အိပ္မက္ထဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားတတ္သည္။ သူကေတာ့ အိပ္မက္ မက္ခဲသူမို႔ မသိစိတ္ရဲ႕ စြဲလမ္းတတ္မွဳကို သိပ္သတိမထားမိခဲ့။ စာေတြ႕အေနနဲ႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားနာသိရွိဖတ္ရွဳခဲ့ရေသာ အျမင္၊ အၾကား အာရံုတစ္ခုခုကို သတိလက္လြတ္ စြဲလမ္းသြားမိတတ္ေသာ ဘဝကူးခါနီး စြဲလမ္းစိတ္ဆိုတာ ဒီလိုမ်ားလား။ တပ္အပ္ေသခ်ာသည့္ အေျဖတစ္ခု သူ႕ကိုယ္သူ မေပးႏိုင္။ ျပင္ဆင္ထားျခင္း မရွိေသးေသာ အခ်ိန္တစ္ခုအတြက္ ရုတ္တရက္ သူ ထိတ္လန္႔သြားမိတာအမွန္။

ေရေရရာရာသိႏိုင္ေအာင္ေတာ့ သူ ဆက္လက္ေဖြရွာရဦးမည္ ။       ။

ညိဳေလးေန
22.01.2014    11:29 am