အေမႏွင့္ ေရစုန္၊ ေရဆန္၊ သေဘၤာနစ္ျခင္း

ေခါင္းစဥ္ဖတ္ၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔ မယ္ညိဳ ရဲ႕စြန္႔စားခန္းလို႔ေတာ့ မထင္ၾကေစခ်င္ပါဘူး။ စုန္ေရေတြ ဆန္ေရေတြနဲ႔ တင္စားတဲ့ ေမတၱာတရားအေၾကာင္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ စာရြက္ေပၚက ဂဏန္းေတြနဲ႔ စုန္ၾက၊ ဆန္ၾကတဲ့အေၾကာင္း အမွတ္တရပါ။

အေမက ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကေလးေတြကို စာေကာင္းေကာင္းသင္တတ္တယ္။ သားသမီးေတြကို ကိုယ္တိုင္စာျပေပးလို႔ မယ္ညိဳ တို႔ေမာင္ႏွမတစ္ေတြအားလံုး ခုႏွစ္တန္းအထိ က်ဴရွင္မယူခဲ့ရဘူး။ သခၤ်ာညံ့ရင္ သိပ္အျမင္ကတ္တာေနာ္ လို႔ေျပာတတ္တဲ့ အေမက သခၤ်ာ ဥာဏ္လည္းသိပ္ေကာင္းပါတယ္။  ဒီလိုနဲ႔ မယ္ညိဳ ေက်ာင္းမွာ ေရစုန္၊ ေရဆန္၊ ေလစုန္၊ ေလဆန္ ပုစာၦေတြသင္ရတဲ့ အရြယ္ေရာက္လာပါတယ္။

သေဘၤာက ျမစ္ေရအတိုင္း စုန္ဆင္းရင္ သြားႏွဳန္းမွာ ေရစုန္ႏွဳန္း ထည့္ေပါင္း၊ ေရဆန္ကို ေလွေလွာ္သြားရင္ ေလွေလွာ္ႏွဳန္းထဲက ေရစုန္ႏွဳ န္းကိုႏွဳ တ္ ..... ။ ေရစုန္၊ ေရဆန္ ပုစာၦေတြ။ ျပႆ     နာက ျမစ္နား၊ ေခ်ာင္းနားမွာ ေနရသူလည္းမဟုတ္၊ ရန္ကုန္မွာ ေလျပင္းတိုက္တာလည္း မႀကံဳဖူးေလေတာ့ စုန္တာ၊ ဆန္တာေတြကို မယ္ညိဳက လက္မခံႏိုင္တာပါပဲ။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမေျပာသလို အေပါင္း၊ အႏွဳတ္ေတြ လုပ္လာေပမယ့္ အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ မယ္ညိဳ ရစ္ပါတယ္။

" ေလွေလွာ္တဲ့အခါ ေရေလးက စီးေနေတာ့ ျမန္ျမန္္ေရာက္သြားတာေပါ့သမီးရဲ႕၊ မေလွာ္ဘဲေနရင္ေတာင္ ေရနဲ႔ ေမ်ာသြားမွာကို ေလွာ္လိုက္ေတာ့ ေရွ႕ပိုေရာက္သြားတာေပါ့ အဲဒါေၾကာင့္ ေပါင္းရတာ "

" အေမရဲ႕ ..... သေဘၤာက စက္ႀကီးတပ္ထားတဲ့ဟာကို အဲဒီ့ေရက သူဟာသူ စီးစီးမစီးစီး ဘာလို႔ႏွဳ တ္ရမွာလဲလို႔၊ စက္နဲ႔ေမာင္းတာပဲ ေရွ႕ကို သြားမွာေပါ့ "

လူေရကူးတာေတြ၊ ေလွေလွာ္တာေတြကို မေက်လည္ေသာ္လည္း အထြန္႔မတက္ေပမယ့္ စက္တပ္ထားတဲ့သေဘၤာကို ေရကတြန္းတယ္ဆိုတာေတာ့ မယ္ညိဳ ကလက္မခံပါဘူး။ ခံျငင္းပါတယ္။ အေမကလည္း သူ႔သမီးနားလည္ေအာင္ နည္းမ် ဳ ိးစံုနဲ႔ရွင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မယ္ညိဳ ကလည္း မယ္ညိဳ ပါပဲ။ စိတ္ထဲမွာ မရွင္းလို႔ကေတာ့ လက္မခံပါဘူး။

စာေမးပြဲနီးလို႔ အိမ္မွာ အေမက ေမးခြန္းေလးေတြထုတ္ေပးၿပီး အစမ္းေျဖခိုင္းတဲ့အခါ မွားၿမဲ မွားဆဲပါပဲ။ သံုးခ်က္တြက္နည္းနဲ႔ သေဘၤာစက္ႏွဳ န္းနဲ႔ ေပးထားတဲ့နာရီမွာ ဘယ္ႏွမိုင္ ေရာက္တယ္ဆိုတာပဲ တြက္တယ္၊ ေရစီးႏွဳန္းကို ထည့္မေပါင္း၊ မႏွဳတ္ပါဘူး။ စာေမးပြဲမွာ မွားမွာစိုးလို႔ အေမက ဆူၿပီး ဘက္တူရင္ေပါင္း၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ဆိုႏွဳတ္ ဆိုၿပီး အတိုေကာက္ မွတ္ခိုင္းေတာ့ အေမ့သေဘၤာက စက္ႀကီးနဲ႔ပါဆို ဆိုၿပီး မယ္ညိဳ ငိုပါတယ္ :)

စာေမးပြဲေျဖၿပီး ေန႔လယ္ ျပန္လာေတာ့ ေဘးအိမ္က အဘြားက လွမ္းေခၚတယ္။

" အငယ္ေလး စာေမးပြဲ ေျဖႏိုင္လား "  
" ဟုတ္။ ဘြားက သမီး စာေမးပြဲရွိတာ ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ "

" မနက္က ညြန္႔ စာသင္ေနတာျမင္တယ္။ ငါ့ေျမးငိုတာလည္း ဘြားၾကားတာေပါ့။  ေျမးက ညြန္႔ သင္တာကို နားမလည္လို႔လား။ အငယ္ေလးကို မဆူရဘူးလို႔ ညြန္႔ ကို ဘြားေျပာထားတယ္သိလား။ ငါ့ေျမးကလည္း မငိုရဘူးေနာ္ ၾကာလား "

စာမရလို႔ငိုတယ္ ထင္သြားမွာစိုးတာေရာ၊ စကားေျပာေလးနဲ႔ တအိအိငိုတာကို အဘြားၾကားသြားလို႔ေရာ မယ္ညိဳ နဲနဲေတာ့ ရွက္သြားပါတယ္။ စာသင္ေပးတဲ့ အေမ့ကို မယ္ညိဳ ရစ္တာ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ သိတဲ့အထိပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကို ျပန္ေျပးၿပီး အေမ့ကို အဘြားဆူလိုက္လားဆိုၿပီး အေမာတေကာ ေမးရပါေသးတယ္။ အေမက ေနာက္ကို မစုန္ဘူး၊ မဆန္ဘူး ျငင္းဦးမွာလား ဆိုၿပီး ရယ္ေနပါေတာ့တယ္။

သေဘၤာနစ္တာကေတာ့ မယ္ညိဳ ႔ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ရက္မွာ မယ္ညိဳ ႔ အစ္မႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အစ္မဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္ သင္တန္းတစ္ခုအတြက္ ဗဟုသုတနဲ႔ သခၤ်ာဥာဏ္စမ္း သြားေျဖၾကပါတယ္။ သူတို႔ေတြက မယ္ညိဳ နဲ႔ကြာသလို အသက္သိပ္မကြာၾကဘဲ မတိမ္းမယိမ္းေတြ။ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မမႀကီးက အစ္မလတ္ကို ေမးတယ္ နင့္ သေဘၤာက ဘယ္ႏွနာရီမွာ နစ္သြားလဲ တဲ့။ အစ္မလတ္က ဂဏန္းတစ္ခု ေျပာလိုက္သလို အစ္မ ဝမ္းကြဲကလည္း သူေျဖခဲ့တဲ့ နာရီကို ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီ့မွာ မမႀကီးက တခြိခြိနဲ႔ ထ ရယ္ပါေတာ့တယ္။

အေမက ပုစာၦေျပာျပပါဦး ဆိုလို႔ မမႀကီးျပန္ေျပာျပတဲ့ပုစာၦ မယ္ညိဳ မွတ္မိသေလာက္က ဒီေရအတက္အက် ရွိတဲ့ ေရထဲက ေရဆူး ၁၃ ေပရွိ သေဘၤာေပၚမွာ ကုန္ေတြတင္ထားလို႔ ေရဆူးအမွတ္က ၇ ေပ မွာရွိေနပါသတဲ့။ ဒီေရက တစ္နာရီကို ၉ လက္မႏွဳန္းနဲ႔ တက္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္ႏွနာရီၾကာရင္ သေဘၤာျမဳပ္ႏိုင္ ပါသလဲ တဲ့။ ( ပုစာၦရဲ႕ သေဘာတရားကိုပဲ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဂဏန္းေတြ မမွတ္မိပါဘူး။ )

ပုစာၦသိရလို႔ မယ္ညိဳ စိတ္တြက္နဲ႔ လိုက္တြက္ေနတုန္း အေမက အေမ့သမီးေတြ လုပ္ေနၿပီး သေဘၤာကို ႏွစ္ ပစ္ခဲ့ၾကေရာလား ဆိုၿပီးေမးေတာ့ မမႀကီးက ပိုလို႔ ရယ္ၿပီး ဟုတ္တယ္ အေမ သမီးတို႔လက္ခ်က္နဲ႔ နစ္သြားၿပီ  ဆိုၿပီး ေျဖပါတယ္။ အဲဒီ့အခ် ိန္အထိ မယ္ညိဳ နားမလည္ေသးပါဘူး။ ငါေတာင္ တြက္လို႔ ရတဲ့ပုစာၦ အစ္မေတြက ဘာမွားလို႔လဲ ဆိုၿပီး ေတြးလိုက္ပါေသးတယ္။

" သေဘၤာပါ ဆိုမွေအ ပစၥည္းေတြနင္းကန္ တင္မွ နစ္မွာေပါ့။ ဒီေရတက္တာနဲ႔ နစ္မလား။ ေရတက္ရင္ တက္သေလာက္ သူလည္း ေရေပၚလိုက္ျမင့္ေနမွာေပါ့ "

အေမ့ အေျဖဆံုးမွ မယ္ညိဳလည္း သေဘာေပါက္ၿပီး လိုက္ရယ္မိပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕။ သခၤ်ာစာေမးပြဲ သီးသန္႔မွ မဟုတ္တာ။ ဗဟုသုတ ပါ ပါတယ္ဆိုတာ မယ္ညိဳ ႔ အစ္မတစ္ေတြ သတိလြတ္သြားၾကေတာ့ သံုးေယာက္ေပါင္းၿပီး သေဘၤာကို ႏွစ္လိုက္ၾကတာေပါ့။ ႏွစ္ခါျပန္စဥ္းစားခ် ိန္ မရွိေလာက္ေအာင္မ်ားတဲ့ ဓမၼဓိ႒ာန္ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ ႏွစ္ပစ္ခဲ့တာကို မမႀကီးက စားေမးပြဲခန္းကထြက္လာၿပီး ျပန္ဖတ္ေတာ့မွ သတိထားမိတာတဲ့။

အဲဒီ့အခ်ိန္က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လက္ညွဳိးထိုးၿပီး ရယ္ခဲ့ၾကတဲ့ မယ္ညိဳ တို႔ညီအစ္မတစ္ေတြဟာ ေမးခြန္းတစ္ခါၾကားတာနဲ႔ အေျဖတန္းသိတဲ့ အေမ့ေလာက္ေတာ့ သခၤ် ာဥာဏ္၊ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ မေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။      ။

ညိဳ ေလးေန 
04.12.2014  ( 10:39 am )