အခုလိုေနလာၾကတဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အျငင္းအခံုေတာင္ မျဖစ္ဘူးတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ ႔ ဆက္ဆံေရးကို ၾကည့္ၿပီး " တစ္ခါမွ ရန္မျဖစ္ၾကဘူးေနာ္ " လို႔ တခ်ဳိ ႔က အံ့ၾသတႀကီးေျပာၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ ။ ရွဴးရွဴးရွားရွား ေဒါသျဖစ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ေျပာတတ္ဆိုတတ္တဲ့သူ စၿပီး သိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက ရန္မျဖစ္ဖူး စကားမမ်ားဖူးဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ သူစိတ္တိုၿပီး မွဳန္ကုပ္ကုပ္ ျပတ္ေတာင္းေတာင္း ေျပာတတ္တာမ်ဳိး၊ ကၽြန္မက စိတ္ေကာက္ခ်င္တာမ်ဳိးေတာ့ ရွိတတ္တာေပါ့ေလ။ သူစိတ္တိုေနရင္ ကၽြန္မက မသိသလိုနဲ႔ ေျပရာေျပေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာတတ္သလို ကၽြန္မစိတ္ေကာက္မယ္ၾကံရင္လည္း သူက " မေခ်ာ့တတ္ဘူးေနာ္ " ဆိုၿပီးေျပာတတ္ပါတယ္။ ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ေျပာလာတဲ့သူ႔စကားက ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ျပန္ေခ်ာ့သလိုပါဘဲ။
တကယ္ေတာ့လည္း သူစိတ္တိုတတ္တာကနည္းၿပီး ( ကၽြန္မက လိမၼာတာကိုး ) ၊ ကၽြန္မက စိတ္ေကာက္ခ်င္တဲ့ အႀကိမ္က ပိုမ်ားပါတယ္။ ေကာက္ခ်င္တာလည္း ေကာက္ေစေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းရွိလို႔ေပါ့ေနာ္။ တစ္ခုေလာက္ေျပာျပဦးမယ္။ အဲ ... ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ စိတ္ေကာက္ထားတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။ ရံုးဆင္းခါနီးမွာ သူ႔ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္ Buona Vista နဲ႔ Dover ၾကားမွာ ရထားရပ္ေနလို႔တဲ့။ ၆ နာရီေက်ာ္ ရံုးျပန္ခ်ိန္မို႔ ဗိုက္ကလည္းဆာ ၊ လူကလည္းၾကပ္လို႔ ။ ေရဆာတတ္တဲ့ သူ႔ေရဘူးထဲမွာလည္း ေရမွက်န္ေသးရဲ ႔လားမသိ။ ကိုယ္လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ " ေျမေအာက္မွာ မပ်က္တာေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သူတို႔ စီစဥ္ေပးမွာပါ" လို႔ ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ တစ္နာရီ ေနတဲ့ အထိသူမေရာက္လာေသးပါဘူး။ ၂ နာရီၾကာလည္း ေရာက္မလာဘူး။ ပိုဆိုးတာက ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း သူကမေျဖဘူး။ စိတ္မပူသင့္ဘူးလား။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ကေန နည္းနည္းထြက္လိုက္ရင္ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ရထားလမ္းကို ထြက္ၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္။ သူျပန္လာရာ လမ္းဘက္ဆီကေတာ့ ရထားလာေနသား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးေနဆဲမွာပဲ သူ႔ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။ ဖုန္းေခၚထားတာျမင္လို႔တဲ့ အိမ္နားက Starbucks ဆိုင္မွာ သူ႔မိတ္ေဆြ blogger ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ထိုင္ေနတယ္တဲ့။ သူေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္လာႏိုင္လို႔ စိတ္ေအးသြားေပမယ့္ ကိုယ္ဖုန္းေခၚတာ မၾကားေလာက္ေအာင္ စကားေတြေျပာေနတဲ့အတြက္ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သြားလို႔ gmail message မွာ တင္ထားလိုက္တယ္ " ဟိုဘက္ခုတင္မွ အေဒၚႀကီးအား စိတ္ေကာက္ေနပါသည္ " လို႔။
ကၽြန္မတို႔ ၂ ေယာက္အေၾကာင္းသိေနတဲ့ မဒီနဲ႔ ေမာင္ေလးက message ျမင္ၿပီး ေမးတယ္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာျဖစ္ၾကတာလဲတဲ့။ မဒီ နဲ႔ ေမာင္ေလး ကိုေျပာျပေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ေျမွာက္ေပးၾကပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ gmail ဖြင့္ၿပီးေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ကၽြန္မ message ကို မျမင္သလို ကၽြန္မစိတ္ေကာက္တာကိုလည္း သူသတိမထားမိပါဘူး။ ဘယ္သတိထားမိပါ့မလဲ။ ကၽြန္မက စိတ္ေကာက္ေၾကာင္းပဲ gmail message မွာ ေၾကျငာတာ သူနဲ႔က စကားေတြလည္းေဖာင္လို႔ မ်က္ႏွာကလည္း ေျပာင္လို႔ကိုး။ ၿပီးေတာ့ မဒီ နဲ႔ အျပင္သြားဖို႔ကိစၥ ရွိေတာ့ သံုးေယာက္သား chat ရေသးတယ္။ ေနာက္မွ ေမာင္ေလးနဲ႔ သူနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ရင္း သတိထားမိသြားပံုရတယ္။ ကၽြန္မ ရဲ ႔ message ကို ျပင္ေပးပါတဲ့။ ဘယ္ရမလဲ ။ ေကာ္ဖီဆိုင္သြားတုန္းကေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီးေတာ့ ။ ေကာ္ဖီ ျပန္လိုက္တိုက္မွ ျပင္ေပးမွာေပါ့ေနာ။ သူကလည္း မေလွ်ာ့ပါဘူး အေဒၚႀကီး ေခၚတာ ျပန္ရုပ္သိမ္းရင္ တိုက္မယ္တဲ့။ ေကာ္ဖီလား၊ ကက္ပခ်ီးႏိုးလား၊ မိုခါလား၊ အိုင္းရရွ္လား၊ အေမရိကန္ အိတ္စပရက္လား....ၾကိဳက္တာေျပာ ဆိုလို႔ အေဒၚႀကီးကေန အမႀကီးဆိုၿပီး ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အမႀကီးဆိုေတာ့လည္း အမႀကီးေပါ့ေလ။ အစကတည္းကလည္း အိမ္မွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ အႀကီးဆံုးျဖစ္ခဲ့တဲ့သူနဲ႔က အခ်ဳိးက်က်ေပါင္းမိၾကတာပဲ။
အဲလို အစ္မႀကီးလိုေနတဲ့သူ႔ကို အငယ္လိုဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့ ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္မက လွ်ပ္တျပက္ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ထားတာလည္း ခဏခဏပါ။ ကၽြန္မရဲ ႔ ၾကက္သြန္မိတ္ပင္ေလး ကိုမွတ္တမ္းတင္တုန္းကေပါ့၊ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မရယ္ ေမာင္ေလးရယ္က ကင္မရာတစ္လံုးတစ္ဝက္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနခ်ိန္မွာ သူက ဧည့္ခန္းဆက္တီေပၚမွာ Laptop တစ္လံုးနဲ႔ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ ႔ အေရးဟာ သူနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္သလို။ သူက မဆိုင္သလိုေနေပမယ့္ ကၽြန္္မကေတာ့ ကၽြန္မရဲ ႔ မွတ္တမ္းထဲကို ဆြဲၿပီး ဆိုင္လိုက္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း သူကေတာ့ မသိလိုက္ပါဘူး။
အေဒၚႀကီးအေခၚမခံခ်င္တဲ့ ကၽြန္မထက္ငယ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ ႔ အမႀကီးရဲ ႔ ေမြးေန႔က ဇြန္လထဲမွာပါ။ ႏွစ္တိုင္း လက္ေဆာင္ေပးတတ္တဲ့ကၽြန္မ ဒီႏွစ္ေတာ့ အလုပ္ေတြရွဳပ္လြန္းမ်ားလြန္းလို႔ သတိရတာေတာင္မွ ဘာမွမစီစဥ္ခဲ့ျဖစ္ဘူး။ တစ္ခုခုေတာ့ ေပးခ်င္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ပင္ေလးနဲ႔ အတူေရာၿပီး မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ပံုေလးကို သတိရ။ မကိုင္တာၾကာတဲ့ ပံုဆြဲခဲတံကို ၅ နာရီေလာက္ အလုပ္ေပး [ ခဲဖ်က္ကိုအလုပ္ေပးတာဆို ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္ :) ] ။ ရံုးက scanner ႀကီးနဲ႔ ၁၁ ခါတိတိ ျပန္ဖတ္။ PDF နဲ႔ပဲ ဖတ္လို႔ရခဲ့တာကို JPG ျဖစ္ေအာင္မရမက ျပန္ေျပာင္းၿပီးသကာလ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ၾကားက ခ်စ္သူေလးအတြက္ ေမြးေန႔ နဲ႔ တူတူေနျခင္းသံုးႏွစ္ျပည့္ လက္ေဆာင္ေလး မွဳန္တိမွဳန္မႊား နဲ႔ blog စာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့လည္း သူစိတ္တိုတတ္တာကနည္းၿပီး ( ကၽြန္မက လိမၼာတာကိုး ) ၊ ကၽြန္မက စိတ္ေကာက္ခ်င္တဲ့ အႀကိမ္က ပိုမ်ားပါတယ္။ ေကာက္ခ်င္တာလည္း ေကာက္ေစေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းရွိလို႔ေပါ့ေနာ္။ တစ္ခုေလာက္ေျပာျပဦးမယ္။ အဲ ... ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ စိတ္ေကာက္ထားတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။ ရံုးဆင္းခါနီးမွာ သူ႔ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္ Buona Vista နဲ႔ Dover ၾကားမွာ ရထားရပ္ေနလို႔တဲ့။ ၆ နာရီေက်ာ္ ရံုးျပန္ခ်ိန္မို႔ ဗိုက္ကလည္းဆာ ၊ လူကလည္းၾကပ္လို႔ ။ ေရဆာတတ္တဲ့ သူ႔ေရဘူးထဲမွာလည္း ေရမွက်န္ေသးရဲ ႔လားမသိ။ ကိုယ္လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ " ေျမေအာက္မွာ မပ်က္တာေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သူတို႔ စီစဥ္ေပးမွာပါ" လို႔ ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ တစ္နာရီ ေနတဲ့ အထိသူမေရာက္လာေသးပါဘူး။ ၂ နာရီၾကာလည္း ေရာက္မလာဘူး။ ပိုဆိုးတာက ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း သူကမေျဖဘူး။ စိတ္မပူသင့္ဘူးလား။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ကေန နည္းနည္းထြက္လိုက္ရင္ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ရထားလမ္းကို ထြက္ၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္။ သူျပန္လာရာ လမ္းဘက္ဆီကေတာ့ ရထားလာေနသား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးေနဆဲမွာပဲ သူ႔ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။ ဖုန္းေခၚထားတာျမင္လို႔တဲ့ အိမ္နားက Starbucks ဆိုင္မွာ သူ႔မိတ္ေဆြ blogger ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ထိုင္ေနတယ္တဲ့။ သူေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္လာႏိုင္လို႔ စိတ္ေအးသြားေပမယ့္ ကိုယ္ဖုန္းေခၚတာ မၾကားေလာက္ေအာင္ စကားေတြေျပာေနတဲ့အတြက္ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သြားလို႔ gmail message မွာ တင္ထားလိုက္တယ္ " ဟိုဘက္ခုတင္မွ အေဒၚႀကီးအား စိတ္ေကာက္ေနပါသည္ " လို႔။
ကၽြန္မတို႔ ၂ ေယာက္အေၾကာင္းသိေနတဲ့ မဒီနဲ႔ ေမာင္ေလးက message ျမင္ၿပီး ေမးတယ္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာျဖစ္ၾကတာလဲတဲ့။ မဒီ နဲ႔ ေမာင္ေလး ကိုေျပာျပေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ေျမွာက္ေပးၾကပါ
အဲလို အစ္မႀကီးလိုေနတဲ့သူ႔ကို အငယ္လိုဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့ ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္မက လွ်ပ္တျပက္ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ထားတာလည္း ခဏခဏပါ။ ကၽြန္မရဲ ႔ ၾကက္သြန္မိတ္ပင္ေလး ကိုမွတ္တမ္းတင္တုန္းကေပါ့၊ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မရယ္ ေမာင္ေလးရယ္က ကင္မရာတစ္လံုးတစ္ဝက္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနခ်ိန္မွာ သူက ဧည့္ခန္းဆက္တီေပၚမွာ Laptop တစ္လံုးနဲ႔ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္
အေဒၚႀကီးအေခၚမခံခ်င္တဲ့ ကၽြန္မထက္ငယ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ ႔ အမႀကီးရဲ ႔ ေမြးေန႔က ဇြန္လထဲမွာပါ။ ႏွစ္တိုင္း လက္ေဆာင္ေပးတတ္တဲ့ကၽြ
ေနာက္ေတာ့ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ပင္ေလးနဲ႔ အတူေရာၿပီး မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ပံုေလးကို သတိရ။ မကိုင္တာၾကာတဲ့ ပံုဆြဲခဲတံကို ၅ နာရီေလာက္ အလုပ္ေပး [ ခဲဖ်က္ကိုအလုပ္ေပးတာဆို ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္ :) ] ။ ရံုးက scanner ႀကီးနဲ႔ ၁၁ ခါတိတိ ျပန္ဖတ္။ PDF နဲ႔ပဲ ဖတ္လို႔ရခဲ့တာကို JPG ျဖစ္ေအာင္မရမက ျပန္ေျပာင္းၿပီးသကာလ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ၾကားက ခ်စ္သူေလးအတြက္ ေမြးေန႔ နဲ႔ တူတူေနျခင္းသံုးႏွစ္ျပည့္ လက္ေဆာင္ေလး မွဳန္တိမွဳန္မႊား နဲ႔ blog စာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
ညိဳေလးေန
7 comments:
ေနာက္က်လုိ႔ စိတ္ဆုိးခ်င္ေပမယ့္ ပုံၾကည့္အၿပီး စာဖတ္အၿပီးမွာ ဆုိးခ်င္တဲ့စိတ္က ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိဘူး။ အားလုံးအတြက္ ေက်းဇူးစ္၊ အာဘြားလည္း ေပးလုိက္တယ္...ေရာ့.... :-* :D
ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလုိက္တာ.... :)
မမညိဳေလး စိတ္ေကာက္ရေလာက္ေအာင္၊ ဖုန္းေခၚတာေတာင္မၾကားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မဇြန္နဲ႕ စကားေတြတြတ္ထုိးေနတဲ့ ဘလာေဂၚမေလးဆုိတာ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္...သိေနသလိုလုိပဲ :P :P
့happ belated birthday... သတိရေပမယ္႔.ကိုကအေဝးမွာ....
ပံုေလးက ေတာ္ေတာ္တူတယ္... ခ်စ္စရာေလး... း))
သူပဲ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ နာမည္ေပးတတ္တယ္... ၾကက္သြန္ျမိတ္ၾကားက ခ်စ္သူ ရယ္လို႔...
ဇြန္႔ေမြးေန႔အတြက္ ဒီမွာပဲ ဆုေတာင္းေပးခဲ့တယ္ေနာ္... စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာစြာျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေမြးေန႔မ်ားကို ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ ဇြန္... း))
ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမဒီနဲ႔ အစ္မသက္ေ၀ကုိ ေက်းဇူးပါ။ း)
ဂ်င္းေရ ... ဟုတ္တယ္၊ စိတ္ပူေအာင္လုပ္တဲ့ အထဲမွာ အဲဒီ့ဘလာေဂၚမေလးလည္းပါလို႔ သူ႔ကိုပါ ေကာ္ဖီနဲ႔ေလ်ာ္ခိုင္းမလားလို႔ စဥ္းစားေနတာ း)
အစ္မသက္ေဝ ေက်းဇူးပါ။
Morning so.. office lu .. lu twar tat.. chit thu so pee write payyy ohnnnn :D
Post a Comment